Neerpelt
'De anonieme stapper heeft ook een hond. Nu voel ik u denken dat die hond de voorbije maand hoogdagen beleefd moet hebben, met al dat stappentellen. Niets is minder waar, geachte lezer. De anonieme wandelt eigenlijk helemaal niet graag met hond, behalve op het Hageven, of het stukje naast het Kanaal achter de Scoutsralley, of elders waar geen fietspad en geen drukte is. Waarom? Primo, omdat zo'n hond "alle hondsgezeiks" overal wil snuffelen en snuiven. Dat schiet niet op en het telt niet door op de teller. Secundo, omdat mijn echtgenote nerveus wordt omdat het beest de hele tijd voor haar voeten wil lopen. Tertio, omdat het beest zélf nerveus wordt van auto's en fietsers en het daarmee verbonden heel kort aangelijnd lopen.
En (vooral) quarto, omdat zo'n over straat wandelende hond overal slapende honden lijkt wakker te maken. Die komen dan, vooral waar je dat het minst verwacht, opeens vervaarlijk blaffend en grollend te voorschijn.
Enfin, gisteravond heb ik het dan toch eens geprobeerd "omdat er op die tochtjes die we meestal maken, nauwelijks een andere hond te zien is." Ja, dag moeder. Amper voorbij de hoek begint er al zo'n razende rottweiler tegen het hek te rammen. Als reactie begint dan 50 meter verderop een andere hond te blaffen, en als je goed luistert, hoor je meteen nog 100 meter verder weer een andere alvast aanzetten. Niet dat hij weet waarom, gewoon uit hondigheid. Zo verspreidt het nieuws van onze komst zich als een lopend vuurtje. Of zoals Humo-journalist Wilfried Hendrickx zo'n 20 jaar geleden eens schreef: straks wordt ergens op de steppe en toendra van Siberië een boer wakker omdat zijn waakhond aanslaat. Ga maar weer slapen, Siberische boer. 't Is onze hond maar die door het Boseind wandelt...
De anonieme stapt voortaan weer hondeloos.'
De anonieme stapper