Het leven is samen te vatten in twee woorden :”Geluk hebben.” Zelfs bij pech kan dat een positief verschil maken. Een gezondheidsdiagnose kan, ondanks de eerste onheilspellende berichten, toch nog goed uitdraaien. Alles heeft twee kanten. In welke situatie men ook verkeert, familiaal, financieel, beroepshalve, op gezondheidsvlak, er zijn vaak nog onvermoede mogelijkheden om het tij te doen keren. Ik tracht met deze woorden sommige mensen een hart onder de riem te steken en probeer er zo voor te zorgen dat ze toch nog met enig optimisme verder kunnen met hun leven. Ik ben maar een piepstemmetje in heel deze filosofische benadering van het leven maar hoe klein het verschil ook is, ik geef het langs deze weg mee aan iedereen die het wil lezen. Ik zelf heb de laatste dagen ook op een wier gezeten, allemaal samen te vatten met de uitspraak “De computer is de baas.” Daarom heeft mijn Losse Flodders-trein een dag vertraging. Het probleem was dat ik geen tekst kon opslaan. De wanhoop nabij heb ik mijn overbekend blauwe olivettikoffertje van jaren geleden van onder het stof gehaald. Daarop schreef ik in februari 1982 mijn eerste perstekst voor de krant. Ik heb nu opnieuw een blad papier in het machientje gedraaid en ben later met die kopij naar mijn eindredacteur getrokken. De genaamde HP uit P plooide dubbel van het lachen bij het zien van deze archeologische toestand. Hij heeft me meteen doorgestuurd naar Bokrijk. Daar krijg ik weldra een plaatsje binnen het Limburgs erfgoed van de pers. Ik kijk terug naar boven in deze tekst en herhaal dat “Geluk hebben” ook in mijn penibele situatie telde. De laptop van mijn onmisbare partner bracht redding. Voorlopig heb ik mijn sollicitatie voor Bokrijk on hold gezet, dat is Vlaams voor iets op een lager pitje zetten. (Martin Vanierschot)