In het Molenhuis in Kaulille liep het maandag storm voor het lijvige naslagwerk “Kaulille, grasduinen in het verleden van mijn dorp”. Auteur Albert Evens zat er tussen 10 en 14.30 uur te signeren, en het werd een komen en gaan van Kaulillenaren – maar ook heel wat geïnteresseerden van buiten het dorp. Opvallend: velen gingen met méér dan één exemplaar naar huis. Wij spraken met Albert tussen het signeren door.
Albert woont al jaren in Lommel, maar zijn hart blijft in Kaulille.
“Dat is gek,” lacht hij. “Ik ben zo'n 50 jaar geleden uit Kaulille vertrokken, maar het blijft precies aan je lijf kleven. Mijn zussen en broer wonen er nog, en als ik ga fietsen, rijd ik áltijd door Kaulille. Ik blijf mij daar thuis voelen.”
Hij vertelt hoe dat diepe Limburggevoel eigenlijk pas ontstond op internaat.
“Van mijn 11de tot mijn 19de zat ik in Haasrode. Daar zat ik met jongens uit Opoeteren en Overpelt, en dan voel je ineens: wij horen bij elkaar. Dat klikte. Dat heeft me gevormd.”
Zes jaar werken, meer dan 800 foto’s
Het boek waar zoveel volk voor naar het Molenhuis kwam, is het resultaat van zes jaar zoeken, verzamelen en schrijven.
“Eigenlijk begon het als een boekje voor mijn kleinkinderen,” vertelt Albert. “Met persoonlijke verhalen. Maar toen kwam ik een oud boekje tegen van de vroegere gemeentesecretaris over Kaulille. Dat was de basis. Ik ben beginnen scannen, herschrijven, uitbreiden… En toen bleef het maar groeien.”
Hij dook in het Rijksarchief, in kerkregisters, sprak talloze Kaulillenaren, en kreeg stapels foto’s uit privécollecties.
“Er staan meer dan 800 foto’s in, vooral uit het Kaulils archief en van mensen uit het dorp. De geschiedenis van Kaulille zit er helemaal in, van de oudste sporen tot nu.”
“
Geschiedenis moet geen schoolvak zijn – het moet leven”
Albert was jarenlang leraar wiskunde, maar geschiedenis is zijn grote liefhebberij.
“Geschiedenis moet je niet droog schrijven,” zegt hij. “Ik heb gewoon alles opgenomen wat ik zelf graag zou willen lezen. En je kunt op élke bladzijde beginnen: dat maakt het net leuk.”
Veel jonge mensen blijken het boek ook te willen.
“Wie erin begint te bladeren, wil het hebben,” glimlacht hij. “En dat is misschien het mooiste compliment.”
Op onze vraag of dit boek nu 'hét' geschiedenisboek van en over Kaulille is, is zijn antwoord pertinent 'neen'. "De titel is bewust 'grasduinen in het verleden van mijn dorp' geworden."
Zaal vol: “We moesten even een stop zetten”
Dat het boek zou aanslaan, voelde Albert wel, maar dat het CC De Kroon zo vol zou lopen voor de voorstelling, verraste hem toch.
“Er mochten maximaal 50 mensen binnen. Op een bepaald moment moesten we letterlijk zeggen: even wachten. Het bleef maar komen. Jong en oud.”
Een deel twee? “Mijn vrouw schiet me af!”
Hij moet lachen als we vragen of er nog een vervolg komt.
“Neen, zeker niet! Ik zit al zes jaar achter mijn computer. Mijn vrouw zou me afschieten. Het is goed zo.”
Wie het boek alsnog wil kopen, kan mailen naar annrombaut1
![[!]](/img/slingeraap.gif)
telenet.be
Marc Faes