"Ik hoorde in die tijd veel verhalen over nachtelijke tochten de grens over naar Nederland, over dragers voor de echte grote smokkelaars, onder andere zakken graan aan zoveel per kilo voor het overdragen, over het afnemen door douanen of Duitsers enz. enz.
Ik kwam toevallig in contact met iemand die werkte met dragers en omdat ik graag eens zo’n tochtje wilde meemaken liet ik mij overhalen om eens voor hem te dragen. Om de volgende dag te kunnen uitrusten, ging ik dan op een zaterdagavond mee. Per fiets naar Hamont, ik weet niet waar, dan te voet, in het duister, ik meen met zeven of acht mannen, ergens ik denk in Budel de grens over, door een bietenveld, over slootjes, door grachten – alles in de grootste stilte – tot aan een boerderij in een schuur, waar we moesten wachten tot de ‘big boss’ alles geregeld had. Er stonden zakken gereed van 40 en van 50 kilo, ik zag daar struise mannen die 40 kilo opgelegd kregen, maar ik dacht nu ik toch hier ben, ik was nogal sterk, ik neem 50 kilo want aan 3 frank per kilo (voor het overdragen) is toch 30 frank meer en ik kon ze goed gebruiken, ik was toen 24 jaar, mocht niet gaan werken en mijn zondagsgeld was ook niet geïndexeerd...
In dezelfde stilte werd de terugrit aangevat, één man zo’n twintig meter vooruit, door het bietenveld, oppassen waar ik mijn voeten zette, over een paar slootjes, maar nu met 50 kilo in mijn nek en bang dat ik zou achterop komen. Ik wist niet waar ik mij bevond, dus maar proberen te volgen en dacht toen: waar ben ik aan begonnen.
Op zeker moment werd er gestopt, een rustpauze. De zakken werden afgelegd en men ging even zitten. Maar ik niet, ik durfde mijn zak niet afleggen, bang dat ik hem niet terug op mijn rug zou krijgen, want ik zag dat het hier wel ‘ ieder voor zich’ was.
Na een tiental minuten rust, in alle stilte weer verder. Plots begonnen er graantjes uit de zak te lopen in mijn rechter mouw. Ze kwamen uit de toegebonden tros die ik in de hand had en waarvan het touw stilaan begon te lossen. Ik durfde niet vragen om even te helpen de zak opnieuw te binden, heb toen verder tot in Hamont  zo hard genepen dat mijn hand er pijn van deed, maar ik had weer eens iets meegemaakt en ...150 frank verdiend. In die tijd!
De volgende dag (zondag) zou ik uitrusten maar dat viel tegen. Mijn schouders lagen open door het schuren van die zware zak, ik kon niet liggen in bed... en zo verliep mijn eerste (en laatste) smokkeltocht...
Zjang.
-----
Wilt u ook herinneringen neerschrijven? Mail ze dan naar redactieinternetgazet.be. Op verzoek maken we de afzender niet bekend.