"Ik heb me namelijk nog nooit verveeld.
Of toch, één keer, vijftig jaar geleden.
Ik stond met mijn vader (...) op een perron van het station van Neerpelt op een trein te wachten die maar niet kwam, en ik verklaarde plechtig: 'Pa, ik verveel mij'. Waarop mijn verwekker ontstemd en iets te luid antwoordde: 'Manneke! Ge kunt toch nadenken ondertussen!'
Ik was meteen genezen en doe sedertdien eigenlijk niks liever dan op treinen wachten die niet komen".
(Oud-Hamontenaar Marc Didden, filmregisseur, vandaag in De Morgen)