Poëzie en natuur vonden elkaar afgelopen week op een onverwacht raakpunt, dankzij Josh Vandijck. Hij las het gedicht “Als een blad gedragen wordt door een blad”: hierin wordt een beeld geschetst dat op het eerste gezicht symbolisch lijkt — maar dat, zo blijkt, ook letterlijk in de werkelijkheid te vinden is. Gefascineerd door dat gedicht trok Josh de natuur in, op zoek naar bevestiging. En ja hoor: tussen het vallend loof en het zachte licht van de zomer vond hij het tafereel terug dat zijn verbeelding eerder al had opgeroepen. Een blad, neergekomen op een ander blad. Licht en kwetsbaar, maar met een verrassende kracht van evenwicht. Hier het gedicht:
Als een blad
Gedragen door een blad
Een klein blad,
Zwevend,
Rusteloos,
Op zoek naar een plek.
Opgewaaid door de wind
Neergelegd op een blad.
Zoals het hoort.
Vervolgens,
Rustend.