Neerpelt

"En?" vroeg de hoofdredacteur. "Hoe zit het met dat start-to-runnen?" Het was de anonieme niet meteen duidelijk wat de hoofdredacteur precies bedoelde. Wilde hij voorzichtig polsen of de anonieme het al opgegeven had? Of wilde hij voorzichtig polsen waar de beloofde 'column' bleef? Of allebei?
Beginnen bij het begin: de anonieme zit nog altijd op koers. U mag gerust weten dat het de eerste en de tweede week best wel moeilijk was, op alle fronten. Het valt bijvoorbeeld niet mee om opeens drie keer per week ettelijke uren tijd vrij te maken. Ettelijke uren? Jawel, want je moet tijdig je gewone werkzaamheden afronden of onderbreken om je sportspullen bijeen te scharrelen en zeker niet te laat (veeleer ruim op tijd) op de atletiekpiste te staan. Zo'n training duurt – zelfs voor een startende start-to-runner – al gauw anderhalf uur. Tegen dat je daarna goed en wel gedoucht hebt en bekomen bent, enz… En zoiets dus drie keer per week: voorwaar een stevige hap uit je wekelijkse tijdsbudget! Maar dat hebben we ervoor over.
De eerste keren viel het voor deze oude krijger (en gelukkig niet alleen voor hem) al evenmin mee om een keer of tien na elkaar amper één of twee volle minuten aan het lopen te blijven. De anonieme had erop gerekend dat hij dát toch nog wel min of meer fluitend zou kunnen. Wel, het was een ietsje minder dan fluiten. Maar ook dat hebben we ervoor over.
Moeilijk was de eerste weken ook het voortbewegen, de dag na zo'n training: stijfheid was bij de anonieme gelukkig niet meteen het probleem, maar een beetje 'vreemd gaan' toch wel...
"En hoeveel kilo's ben je al kwijt?" vraagt de achterban dan. Eerlijk gezegd, in mijn geval tot nu zelfs nog geen 100 gram. Maar de anonieme kent zijn body. De signalen liegen niet: vet maakt plaats voor spiermassa. Zeker weten, het is begonnen!
Tegen dat de lezers van de Internetgazet dit gelezen hebben, heeft de anonieme normaal zijn derde training van week drie achter de rug. En daar zitten warempel al twee stukjes van vijf minuten bij...