Neerpelt

De anonieme stapper is een man van goede voornemens. Oprechte voornemens zelfs. Trouwe lezers van de Internetgazet herinneren zich nog dat de anonieme twee jaar geleden (Twee jaar? Jawel, de tijd vliegt snel: da's al twee jaar geleden!) gretig deelnam aan de "Loop naar de maan"-actie met die fameuze stappentellers. Tienduizend stappen per dag? Tarara. Sommige dagen geraakte hij met moeite aan zeshonderd.
Dat "stappen" was voor de anonieme – eerlijk gezegd – echter … eum … een beetje tweede keuze…  De anonieme was immers al enkele jaren eerder gebeten door de jogmicrobe. Twee, drie keer per week 's morgens een eind vroeger dan normaal het bed uit rollen en dan ongewassen, ongeschoren, zonder te ontbijten naar de Finse piste. Tijdens de zomerse hittegolven zelfs nóg vroeger, op zoek naar het koelste moment van de dag. Te gek voor woorden. Hoe zot kan een mens zijn? Alleen joggers kunnen dat vatten. Helaas echter: ook joggers, waarschijnlijk vooral joggers van het laagste niveau (zoals de anonieme), geraken wel eens geblesseerd. Als ze dan tegen beter weten blijven doorgaan, wordt het nog erger. En als ze te snel en te enthousiast opnieuw willen aanzetten, hervallen ze. En nog eens. Verkrampt voortsjokken met betonnen kuiten. Uitgewoond voortharken als een wandelend wrak. Met een abonnement bij de kine en de osteo. Nog eens opnieuw proberen. Nog eens hervallen. De anonieme kan er intussen een boek over schrijven, een dik boek. Uiteindelijk komt dan de dag dat zelfs de grootste positivo zich zou afvragen waar ie in godsnaam mee bezig is. Kappen met anoniem joggen. Voortaan anoniem stappen. Dat was dus twee jaar geleden.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken: het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Comebacks zijn in de mode, en ook de anonieme heeft recht op zijn comeback, zijn zoveelste. Gisteravond is op de piste van het Dommelhof weer een 'Start to Run' begonnen. En de anonieme sjokt mee met de bende... Alweer x jaren ouder, alweer minstens evenveel kilo's zwaarder, conditie nul komma nul. Maar met goede voornemens! Hij heeft eerst voorzichtig gepolst bij zijn kine's en zijn osteo, en hij kreeg gisteren nog eens uitgebreid de les gespeld dat hij deze keer écht rustiger moet opbouwen, braafjes volgens het boekje. Dat is dus het goede voornemen. Het zoveelste.
De start is intussen gemaakt, en een dag later voelt de anonieme zich (nog) kiplekker.
(Tussen haakjes, die trainer: die lijkt zelfs van heel ver helemaal niet op Evi Gruyaert. Voor het overige hebben we geen klachten…)