Overpelt

“Je gaat naar China en je wil wat! - dat is mijn leuze hier", mailt Nathalie Swinnen uit Overpelt, die momenteel in China in een juwelenbedrijf werkt. "Nu ik eenmaal in China ben, wil ik natuurlijk ook zoveel mogelijk gezien hebben. Elk weekend organiseer ik voor mezelf dus een uitstapje naar een nieuwe plek. De afgelopen twee weekends bezocht ik twee contrasterende steden: het enorm relaxerende, wondermooie en exotische Zhuhai en als tegenpool ‘the crowded place’ Mongkok (in Hongkong).
Eerst een terugblik op Zhuhai...  
Zhuhai ligt vlak bij de kust in het zuiden van Guangdong (Shenzhen ligt ook in deze provincie). De mooi gelegen stad was voordien een Portugese kolonie en die invloed is nog duidelijk voelbaar in de architectuur en de mentaliteit van de mensen op straat: geen toeterende auto’s of  wringende en wemelende mensen, maar pure rust...  We - ik zeg ‘we’ want ik was daar met Kristof, mijn Belgische kameraad en zijn Chinese vriendin Claire - konden ons volledig ontspannen in de prachtige parken en op de gezellige eilandjes en bovendien genoten we van tropische temperaturen.  We beklommen bergen, deden een rafting, aten in overheerlijke restaurantjes, bezochten een plantage waar we voor ons middagmaal de groentjes zelf uit de tuin mochten plukken en we zagen een performance. Die werd gedaan door arme kindjes die niet naar school kunnen maar een soort van circusopleiding volgen. Indrukwekkend om te zien hoe een klein jongetje van 9 jaar op zijn hoofd een trap beklom en bovendien op de hoogste trede touwtje sprong..
Dat stond in schril contrast met het verschrikkelijk drukke Mongkok waar mensen schouder aan schouder en buik aan bil in een 'voetgangersfile' door de straten wandelen. Op deze plek mag je geen claustrofobie hebben en beschik je best over stalen zenuwen. Toch bezocht ik nostalgische straatjes, zoals de ‘birds- and flowermarket’. Straatjes met enkel vogels en hun toebehoren of bloemen in alle soorten, vormen, maten, kleuren en geuren. Hier kon je een beetje tot rust komen, maar om het hectische stadsleven even helemaal te ontvluchten trok ik naar Sai Kung, een oud vissersdorpje met ministeegjes ten oosten van Mongkok. De sfeer hier is totaal verschillend. Vissers verkopen hun ‘vangst van de dag’ langs de kade en in de vele restaurantjes krijg je die visjes, vers uit het net, op je bord. Je moet wel tegen een doordringende visgeur kunnen en geen schrik hebben van de enorme roofvogels die overvliegen. Een hele belevenis om dit alles eens te zien gebeuren. Ook de mis op zondagmorgen was een apart moment. In een bomvolle kerk, waar mensen zelfs recht stonden, werd er een uur lang uit volle borst gezongen en de preek van de pastoor was zeer aangrijpend, ook al was het in het Cantonees. En wat ik na de dienst op mijn bord kreeg! Er werd me gevraagd of ik ‘dirty noodle’ wilde eten, maar als een Chinees ‘dirty’ zegt, hou je dan al maar vast.  Met een lichte tegenzin stemde ik toe omdat ik niet onbeleefd wilde zijn, maar op de weg naar het restaurantje (what's in a name?) werd ik al voorbereid. Dit gerecht had een lange geschiedenis en werd jaren geleden gemaakt door de arme boeren die met paard en kar door de stad trokken en alles wat ze konden vastkrijgen bij de noodles ‘kapten’, maar dan ook alles. Dus wat aten we.... noodles met darmen, bloed, kippenvingers en dergelijke... Euhm en als ik de plek moet beschrijven, is het als een veel te kleine varkensstal waar alle varkens zich met hun neus een baan door wringen om zoveel mogelijk voedsel te verorberen. Vergeet daarbij zeker niet u het geluid in te beelden, want pas dan krijg je een juiste voorstelling van deze onbehaaglijke plek.
Later volgden nog wat bezienswaardigheden in de drukke stad en een bezoek aan de reusachtige luchthaven op Lantau Island.  Nadien was het hoog tijd om het weekend af te sluiten en terug richting ‘office’ te keren....

Veel liefs
Nana"