Er stonden al veel bands van eigen bodem op mijn to-do lijstje voor Pukkelpop, maar door 3 afzeggingen kregen we 3 schitterende ‘invallers’ erbij: Arsenal, Kids With Buns en Sylvie Kreusch. Wat een geschenk! En dan mag ik de andere landgenoten niet vergeten: J. Bernardt, Kaat Van Straelen, High Hi, Sons en Heisa: allemaal puike prestaties. Mijn top 5:
1. Idles: De heren zijn afkomstig uit Bristol en brengen razende post-punk. Nieuwe nummers werden er niet gebracht, maar dat was ook niet de verwachting. Onder leiding van zanger Joe Talbot werd de strijd aangegaan tegen fascisme en uitbuiting en voor een vrij Palestina. Vier keer schreeuwde hij “This is a Anti-Fascist song” en zoveel keer kregen we een opdoffer van jewelste bij ‘Danny Nedelko’, Mother’, Gift Horse’ en het onverwoestbare ‘Never Fight a Man With a Perm’. Idles dat is roepen, schreeuwen, zingen met een massa eerlijke energie. 2. Arsenal: Wat waren we blij met deze late invalbeurt in een overvolle Marquee.
Arsenal is een echte festivalband en kan het publiek opzwepen met straffe songs als ‘Mendeleev’ en ‘Estupendo’ in het begin van de set en ‘Lotus’ en ‘Melvin’ als afsluiters.
Maar ook tussenin is er voldoende afwisseling en kans voor anderen om de zang van John Roan over te nemen. Zo was er een adembenemend mooie versie van ‘Temul (Lie Low) door Lindy Versyck en ‘Animal’ door Felix Machtelinckx.
3. The Haunted Youth:. Ook hier waren er hoge verwachtingen, maar die werden helemaal ingelost en niet in het minst door nieuwe nummers zoals ‘Emo Song’.
Helemaal goed en emotioneel werd het bij de laatste twee songs. Tijdens ‘Falling into Pieces’ verscheen zoals altijd de flitsende tekst “Love You, Don’t Kill Yourself” (pleidooi tegen zelfdoding) en stilaan ging die tekst over op “Don’t Kill” als referentie naar de situatie in Gaza. Tot slot werd er naadloos over gegaan in ‘Coming Home’ met het commentaar dat men in Gaza niet meer naar huis kan keren. Het benam mij de adem, zo mooi en echt, zonder veel woorden.
4. Queens of The Stone Age: De afsluiter van 4 festivaldagen voor een vermoeide festivalganger! Na een eerder aarzelend begin en een brommende Josh Homme “we gaan toch niet alleen hits spelen”, werden na enkele eerder onbekendere nummers toch weer die hits gespeeld. Naarmate het concert vorderde kreeg ik ook de indruk dat de stem van Josh aan kwaliteit won en zo werd het nog een echt feest met o.a. ‘I Sat by the Ocean, ‘Make it Wit Chu’ en ‘Go with the Flow’ en ‘A Song for the Dead’. In één van de nummers kwam zanger Josh Homme tussen het publiek en zong vlak voor mijn neus (zie foto).
5. Whispering Sons: Het verslag van dit concert vonden jullie enkele dagen geleden al in deze internetgazet.