Elke dag hetzelfde
een groet van een ander
En schouwend in ons zelve
bekeken we mekander

Niet herkenbaar in ’t begin
Tussen duim en wijsvinger
duw ik het masker onder mijn kin
Toen ik je zag werd ik stiller

Afstand houden klonk als een bevel
Zonder teken, zonder woord
trok ik het masker over mijn bitter-blije mond
Zoals het hoort!