De mogelijke sloop van de kolenwasserij komt dichterbij. De laatste dagen stond dit stukje erfgoed volop in de belangstelling. Op het lokale Beringse politieke front blijft het opvallend rustig. Voor An Moons (VOLUIT), lid van monumentenzorg Beringen en gekend als een fervent erfgoedliefhebber zou de sloop van de kolenwasserij een ramp zijn. "Met de bescherming van de kolenwasserij als monument in 1994 wilde men de Beringse mijnzetel zo volledig mogelijk bewaren om zo een representatief beeld van één Limburgse steenkoolmijn te behouden. De bescherming was destijds een voorbeeld in Europa. Terecht wordt dan ook de vraag gesteld of een sloopvergunning zomaar kan verleend worden. De kolenwasserij was één van de belangrijkste onderdelen van de mijn en is beeldbepalend voor onze mijnsite, die grotendeels haar oorspronkelijke allure kon behouden", zegt An Moons.
De kolenwasserij is de enige bewaarde kolenwasserij van het Kempens Bekken, en zelfs op Europees niveau één van de laatste bewaarde kolenwasserijen van dergelijke schaal. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de kolenwasserij opgenomen werd in de shortlist van ‘The 7 Most Endagered’ (de zeven belangrijke maar meest bedreigde erfgoedsites in Europa). Ze behaalde niet de definitieve lijst van zeven maar de opname wijst wel op een expliciete erkenning van het Europees belang ervan. "Door de gedeeltelijke sloop verdwijnt het unieke en monumentale karakter van onze mijnsite, en wordt de erfgoedwaarde aangetast. Dit heeft ook een impact op de toeristische waarde, want hoe meer onderscheidend de site, hoe groter het toeristisch (internationaal) potentieel. De gedeeltelijke deklassering en sloop zou trouwens een precedent zijn op Europese schaal", zegt Moons nog. VOLUIT is zich bewust van de hoge financiële kost van het behoud van de volledige kolenwasserij en van de complexiteit van een herbestemming.
"Niettemin dringen we aan op een oplossing waarbij de erfgoedkenmerken worden gerespecteerd en het volume van het geheel blijft behouden. Hiervoor moeten (erfgoed)krachten internationaal gebundeld worden. We moeten ons ervan bewust zijn dat onze Vlaamse schaal, zowel qua expertise als (financiële) middelen, ontoereikend is om een haalbaar herbestemmingsproject voor de kolenwasserij uit te werken. We ondersteunen dan ook de oproep van VVIA (de Vlaamse Vereniging voor Industriële Archeologie) om het belang van de kolenwasserij op Europese schaal uit te dragen en om samen met een werkgroep van internationale deskundigen op Europees niveau naar (inhoudelijke en financiële) mogelijkheden voor een herbestemming te zoeken", zegt Moons tot slot. Benieuwd of deze boodschap ook tot in Brussel zal klinken.