Wouter Vandermeeren is de directeur van Visit Beringen en een muzikant in hart en nieren bij Neanias Beverlo.
Welke internationale gebeurtenis is je bijgebleven? Uiteraard komen eerst de gruwelijke beelden van oorlogstaferelen in Gaza, Oekraïne, Soedan enzovoort naar boven, verschrikkelijk. Symbool voor de geschiedenisboeken is toch het bezoek van Oekraïens president Zelensky aan het Witte Huis in februari. We wiegen hier in West-Europa al decennia in een soort einde-van-de-geschiedenis-slaapje van interne vrede, welvaart en democratie
Het volledig uit de hand gelopen bezoek van Zelensky die publiekelijk wordt afgemaakt door Trump en Vance, en de door Europese leiders zwaar bekritiseerde vredesplannen maken ons pijnlijk duidelijk dat zwaaien met de spelregels of met spandoeken op straat komen geen druppel op een hete plaat waard zijn voor de realiteit op het internationale toneel.
Men is blijven gooien beurt na beurt, de spelregels worden gaandeweg herschreven, hoog tijd dat wij ook wat dobbelstenen aanschaffen om mee te doen. Het einde van de geschiedenis is voorbij voor West-Europa.
Wat is je het afgelopen jaar in Beringen opgevallen?
Sinds ik hier kan werken, is dat nog meer de veelzijdigheid en schoonheid van onze stad. Ik genoot met mijn gezin van de natuur en de speeltuin van Koersel Kapelleke, van de rust en netheid van onze Paalse Plas. Ik heb me rot geamuseerd op de vele evenementen die voor beleving zorgden. Ons authentiek mijnerfgoed blijft me verwonderen. Ik heb veel gefietst, gewandeld en rijkelijk de horeca bezocht. Wij leven in een fantastische stad.
Welke persoon heeft je geraakt?
Charlie Kirk, de Amerikaanse politiek activist. Hij is van mijn generatie, heeft net als mij kinderen en we delen een grote interesse in maatschappelijke thema's. Ik ben het best vaak oneens met zijn stellingen, maar deze man ging diepgaand in gesprek met iedereen. Hij bleef luisteren, ondanks vaak gratuite beschuldigingen als racist en fascist. Hij slaagde er meesterlijk eloquent in zijn standpunten uit te leggen. De moord op deze jonge vader die zijn mening verkondigde, is weerzinwekkend en heeft me geraakt. Oh maar dat is Amerika… Ik zie vandalen met fakkel en riek op televisie er alles aan doen om een gespreksavond met Francken of Bouchez te saboteren. Wat zijn wij nog waard als samenleving als we de vrije mening en debat met geweld bestrijden?
Wat vond u het afgelopen jaar het beste op radio, tv of andere media?
Fictie: de miniserie Adolescence, beklijvend van begin tot einde.
Non-fictie: de recente documentaire van Christophe Deborsu en de mediastorm die erop volgde. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat deze documentaire in het verleden niet zou gemaakt of uitgezonden worden, een beetje zoals Godvergeten, de tijd is rijp. Mensen rolden over elkaar om de documentaire te bejubelen, te nuanceren, te bekritiseren of de journalist persoonlijk onderuit te halen. Dan heb je een sterk stuk afgeleverd: C'est du solide Christophe, bravo !
Wat zijn uw wensen voor het nieuwe jaar?
De clichés zijn de toppers: Gezondheid, vriendschap en liefde.
Als ik enigszins naïef iets anders mag wensen in tijden van besparingen en stakingen, dan wens ik voor iedereen de moed om tegenstrevers niet te demoniseren als onmensen en de terughoudendheid om niet-gehinderd-door-dossierkennis een maatschappelijk debat of de sociale media te vullen met onzin en ongefilterde bagger. Dat zou ons als samenleving een heel eind verder brengen in 2026.