Vandaag, op erfgoeddag, was er in het kerkje van Laak de tentoonstelling Simone-Reynders-100 jaar met enkele van haar wandtapijten. Het was Miet Bosmans die de lont voor het vuur aanstak. Ze zat lang geleden nog in de klas van zuster Simone. Haar vroegere buurvrouw Hanne Kellens, die toevallig ook schepen van cultuur is, nam ze onder de arm om iets speciaals te doen voor deze herdenking. Miet, die ook leerling is van de academie voor beeldende kunst in Meylandt, spande ook haar school in om mee aan de kar te trekken. De leerlingen werden uitgedaagd om werken te maken geïnspireerd door het werk van Simone Reynders.
Hun werken zijn nog enkele dagen te bewonderen in de grote kerk van Laak, 300 meter verder. Op de opening ontmoetten we Denis Reynders, de 95-jarige broer van Simone. “Mijn zus ging op haar 14 jaar al in het klooster. Hiervoor moesten we met haar leeftijd sjoemelen en er 16 van maken, anders mocht ze niet intreden. Wij woonden in Zolder tot we in 1932 verhuisden naar Helchteren. Simone was eerder afstandelijk. Ik bedoel dat er afstand tussen ons was. Ze was buitengewoon begaafd. Op haar zes jaar las ze al de krant voor aan onze pa.”
Lerares Veerle Achten van Meylandt was één van de drijvende krachten van dit Simone-Reyndersjaar. “Haar werk oogt oud en tegelijk trekken haar kleuren en motieven ons nog altijd aan,” vertelt ze. “Er zit ook veel symboliek in haar wandtapijten. Het tapijt waar we nu voor staan heet Euskadi, een Baskisch woord, handelend over de slachting in Guernica waarover Picasso een beroemd werk maakte.” (Jef Lingier)