Guido Jansen (foto 1 onder) is een beeldend kunstenaar die al zo'n 40 jaar met kunst bezig is. Hij volgde les aan de academie voor beeldende kunsten in Overpelt. Hij startte zijn kunstenaarsloopbaan met schilderen, vooral acryl, maar is zich dan meer en meer gaan toeleggen op keramiek, waarin hij toch meer 'zijn ding kan doen'. Hij maakt ook dikwijls gebruik van andere materialen dan keramiek, zoals de bodem van drankblikjes, staafjes van oude ruitenwissers, ringetjes van spots,... om zijn kunstwerken net dat tikkeltje meer te geven.
Centraal in zijn werk staat de mens, en als het even kan met een vleugje humor. Elk beeldje heeft ook een verhaal.
Zo maakte hij vorig jaar, in het Ensorjaar, een beeldje als hommage aan de kunstenaar, met een eigen interpretatie op werken van de grootmeester. Ensor was zijn hele leven lang omringd door vrouwen. Dat gaf Guido de inspiratie om hem uit te beelden als een slaaf, geleid door een meesteres met een zweepje en netkousen. Het werkje (foto 2 onder) werd tentoongesteld op de expo 'Ensor, James Ensor' van Kunstkring Kosmos in juni 2024.
Een ander beeldje is geïnspireerd op het liedje 'Ruimtevaarder' van Kommil Foo en toont de twee kinderen die ruimtevaarder willen worden en naar de kosmos gaan klimmen (foto 3 onder). Of het bootje met Afghaanse vluchtelingen, dat naar Europa vaart (foto boven), opa die vergeetachtig is (foto 4 onder) en zelfs zijn schoenen omgewisseld heeft, hoewel er R en L op de achterkant staat. Hij draagt een vergeetmenietje - het symbool van de Alzheimerliga - en een medaille die van Guido's vader is geweest. Ook stelt hij een bizarre vogel tentoon, die de echte schedel en veren van een ijsvogel heeft (foto 5 onder).
Een ander beeldje, vat 69 (foto 6 onder), toont het verval na drankmisbruik en is gemaakt van klei die Guido zelf van Cap Griz Nez mee naar huis heeft genomen. Die klei was wel moeilijker te verwerken, maar geeft, mede door het speciale bakproces in een gasoven, heel bijzondere kleuren.

Mieke Moelans (foto 7 onder) is een kunstschilder die graag met kleuren werkt. Ze was 20 jaar interieurstylist. Maar de liefde voor schilderen heeft ze altijd in zich gehad. Het is iets dat ze van haar grootmoeder heeft meegekregen, die ook schilderde en haar altijd aanmoedigde dat ook te doen toen ze een jong meisje was. Maar in haar vroege tienerjaren raakte het op de achtergrond. Nu staat het leven op een punt waarop Mieke weer tijd heeft om te schilderen. Daarom trok ze naar de Kunstacademie Noord-Limburg in Neerpelt waar ze drie jaar studeerde.
Mieke gebruikt heel veel intense kleuren en heeft een eerder abstracte stijl. Vandaar ook dat haar grootmoeder, die zo'n twee jaar geleden overleed aan dementie, haar bij het begin van haar studies aan de academie zegde: 'Het trekt op niks!". Haar grootmoeder had dan ook een hele andere stijl dan Mieke, die in de kunst gelukkig haar creativiteit de vrije loop kan laten gaan.
Ze werkt zowel met acrylverf als met olieverf, soms zelfs gecombineerd in hetzelfde schilderij. Met die intense kleuren zijn bijvoorbeeld haar zonsondergangen heel pakkend en sfeervol. Ook heeft ze een werk gemaakt, geïnspireerd door de waterlelies van Monet.
Ze heeft ook een schilderij waarin zelfs een engeltje te zien is, samen met het hoofd van haar overleden kat. De engel is niet bewust geschilderd, maar is toch te zien. Een teken van het overleden huisdier?

(Foto's Lieve De Bleser). Meer foto's.