Echt, ik had me vast voorgenomen om het niet meer over de woke-waanzin te hebben. Nooit meer. En hier springt mij deze antiwoke-aanspreking zo maar uit mijn pen. Zou het dan toch waar zijn dat ik een onherstelbaar gebrainwasht slachtoffer van de ‘penisbeschaving’ ben?
Ja, ik weet het. Laat het executiepeloton maar aanrukken. Wie binnen afzienbare tijd nog het onbeschaamde lef heeft zijn/haar lezers zo aan te spreken, krijgt misschien nog één keer de kans om zich te rehabiliteren mits een vernederende schuldbekentenis voor een jury, bestaande uit carrièrevrouwen, transgenders en gekleurde medemensen. Maar bij recidive dreigt wis en zeker de doodstraf.
In Nederlandse stations geldt al geruime tijd de regel dat mededelingen voor reizigers niet meer beginnen met “Dames en Heren”, maar met “Beste Passagiers” of iets dergelijks.
Eergisteren ontving ik een berichtje van mijn goede vriend Ad. Hij woont in Diessen, deelgemeente van het Nederlandse Hilvarenbeek. Hij meldde me dat leerkrachten in zijn land hun leerlingen ’s morgens niet meer mogen begroeten met “Goede morgen jongens en meisjes”. Het ‘Landelijk Aktie Komitee Scholieren’ (Laks) vindt dat dergelijke begroetingen ‘de kansengelijkheid van scholieren beperken, doordat ze zich richten op gender’. Hier zakt toch echt mijn broek – sorry, merklingerie – van af! En niet alleen omdat de naam alleen al wemelt van de spelfouten!
Het absolute hokjesdenken van de wokisten – zelf zijn ze zo blind voor de realiteit dat ze dat juist niet denken te doen – dwingt me, met in het achterhoofd het verbod op de epitheta ‘lelijk’ en ‘dik’ in de verhalen van Roal Dahl, tot een bescheiden tegenaanval. Gelijkgestemden in Lommel en omgeving, komen jullie me wel een keertje bezoeken als ik hiervoor de cel in ga?
Een dame uit mijn omgeving, zo werd me onlangs verteld, is op reis in Noord-Afrika door een schorpioen gestoken. Nu, ik ken die dame. Zij is tot bijna op de bovenste sport van de maatschappelijke ladder geklommen door naar beneden te schoppen en naar boven te likken. Ze heeft een behoorlijke omvang. Ze is gewoon dik, zeg maar. Gelukkig voor haar hebben de sporten het gehouden. En een reeks botoxbehandelingen heeft het tegenovergestelde van het doel bereikt: ze is gewoonweg lelijk. “Ze had beter uitgekeken”, reageerde ik impulsief. “Die steek overleeft ze waarschijnlijk niet. De schorpioen, bedoel ik”.
De vrouw in kwestie heeft er alleszins geen opvallende letsels aan overgehouden. Ik heb ze al opgemerkt in het centrum. Ze kreeg net een boete van een (vrouwelijke) parkeerwachter.
Chel DRIESEN