Samen met onze mannen, die in 2004 nog klein waren, genieten we opnieuw van Het Eiland. Dankzij de fratsen van Frankie Loosveld en Alain Vandam weerklinken er nu aan de keukentafel regelmatig zinnen als “Zever, gezever” en “We zitten met een protput”. Geef toe, er zijn slechtere zinnen denkbaar. Al in de eerste aflevering kreeg Guido Pallemans, de ietwat onzekere bureauchef, een toch wel aparte vraag voorgeschoteld: “Zijt gij 'ne pornomens Guido?” Je zal het maar voor hebben. Mocht men mij ooit vragen, wat voor mens ik ben, ik zou zeker een ‘fotomens’ overwegen. Een fotoliefhebber. Zowel in het museum, digitaal, op papier en zelfs op tv. Daar belichten onze beste vaderlandse fotografen vijf weken na elkaar de geschiedenis van de Belgische fotografie. “België Scherpgesteld” is een blik op het wonderlijke gegeven van fotografie, maar ook een blik op toen. Zelf kwam ik onlangs een foto uit mijn kindertijd tegen. Het moet begin jaren ’70 geweest zijn. Allemaal fier voor onze nieuwe auto. Ook grootvader staat op de foto, maar hij bleef in de auto zitten. Door het autoraam keek hij recht naar de lens. Hij had het niet zo begrepen op fototoestellen, meen ik me te herinneren. Hij was geboren op het einde van de 19e eeuw en had nog een tijd zonder fototoestellen meegemaakt. Hij vond het wellicht een té wonderlijk gegeven.
Eén van de fotografen in het Canvas-programma is Herman Selleslags. Hij exposeert momenteel in het Antwerpse Fotomuseum. Zijn passie voor straatfotografie verwoordt hij als volgt: “Een fototoestel als alibi om rond te dwalen.” Misschien moet ik het ook overwegen? Die zin deed me trouwens op zijn beurt denken aan een andere zin. Eentje uit een liedje waarin een Brusselse zanger zijn stad bezingt. Hij heeft het over ‘de tijd verdromen’. Er zijn - opnieuw - slechtere zinnen denkbaar.
Rudi Lavreysen