“De PBA, dat staat voor Professional Billiards Association,” legt Leppens uit. “In Zuid-Korea hebben ze zo’n zeven jaar geleden een professioneel circuit opgestart, met individuele toernooien en een Team League. Ik heb daar een contract, speel jaarlijks tien toernooien en zes teamcompetities.”
Die professionele structuur heeft ook een keerzijde. “De wereldbond, de UMB, erkent de PBA niet. Daardoor zijn wij geschorst voor alle officiële WK’s en EK’s. Dat is jammer, want er speelt écht wereldtop in de PBA: ongeveer de helft van de top-30 van de vroegere wereldranking, zit nu in Korea. De kwaliteit is er gewoon hoger en de organisatie professioneler.”

In Korea heeft Leppens wat veel biljartprofs in Europa missen: stabiliteit. “Vroeger moest ik als zelfstandige overal gaan spelen – België, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Spanje – om met prijzengeld mijn kosten te dekken. Dat heb ik 20 à 25 jaar gedaan. Nu krijg ik een vast contract en word ik betaald als sporter. Mijn sponsor zorgt voor een appartement, een auto… Ik hoef me enkel met biljarten bezig te houden. Dat is ideaal.”
Het loont ook sportief. “Dit seizoen speelden we vijf tornooien, ik haalde één halve finale en won een tornooi. Daardoor sta ik nu nummer één op de PBA-ranking. Dat voelt fantastisch.”

Gemiddeld verblijft Leppens zeven maanden per jaar in Zuid-Korea. “Meestal drie maanden aan één stuk, dan even naar huis, en daarna weer terug. Mijn vrouw kan vaak mee, de kinderen zijn intussen volwassen. Dat maakt het haalbaar. Ik voel me daar goed, ik voel me daar thuis. Ik tel de dagen niet af tot ik weer naar huis kan. Ik train er elke dag, ga lopen of naar de fitness en werk verder aan mijn techniek. Het is een leven volledig in functie van mijn sport. Ook in Lommel ga ik regelmatig lopen, bij Dalo.”

Leppens speelt driebanden, een discipline binnen het carambolebiljart. “Je hebt drie ballen op tafel: wit, geel en rood. Ik speel bijvoorbeeld met de witte bal, jij met de gele. Het doel is om met je bal de twee andere te raken, maar je moet minstens drie banden raken vóór je de laatste bal treft. Het lijkt eenvoudig, maar het is pure strategie, een beetje zoals schaken. Je moet nadenken, verdedigen, en vooral mentaal sterk blijven.”
Dat mentale aspect neemt hij ernstig. “Ik werk sinds kort met een mental coach die gespecialiseerd is in biljart. Hij helpt me vooral op beslissende momenten geconcentreerd te blijven. Dat maakt echt een verschil om er nog meer te staan dan vroeger.”

Zijn liefde voor biljart begon op jonge leeftijd. “Ik was twaalf toen ik voor het eerst een keu vastnam. Mijn vader ging elke zondag biljarten, maar hij liet me aanvankelijk niet meespelen omdat ik het laken kapot zou maken,” lacht Leppens. “Mijn peter zag dat ik talent had, en al snel kwam er thuis een biljarttafel. Van daaruit is alles gegroeid, vanuit een uit de hand gelopen hobby.”
Leppens werd meermaals Belgisch en Europees kampioen in verschillende disciplines en speelde jarenlang op topniveau bij de wereldbond. “Vroeger combineerde ik biljart met een job in een school, maar dat werd onhoudbaar. Op een bepaald moment moest ik kiezen. Volledig prof worden was de juiste beslissing. En dat ben ik nu al 20 jaar.”

“Ja, ik heb nog vaak tegen Raymond Ceulemans gespeeld,” vertelt hij met respect. “Toen ik jong was, was hij al een legende. De eerste keer won ik, maar daarna heb ik er flink van langs gekregen,” lacht Leppens. “Later kon ik hem wel regelmatig kloppen. Wat hij gepresteerd heeft, blijft ongeëvenaard. Hij was zo dominant. Alleen: de concurrentie is vandaag veel groter. Toen moest hij maar op twee, drie spelers letten. Nu kan je op een kampioenschap van veertig vijftig spelers verliezen en moet je ook veel langer scherp staan.”

Volgens Leppens is biljart in Zuid-Korea een echte volkssport. “Na baseball is biljart de populairste sport op tv. De zalen zitten niet altijd vol, toch is de sfeer om te spelen geweldig, net omdat het op tv zo gevolgd wordt. Dat geeft extra motivatie. Het is fijn om te merken dat onze sport daar zo leeft.”

Hoewel hij al decennia meedraait, blijft de passie groot. “Driebanden is iets waar je nooit op uitgekeken raakt. Elke partij is anders, je leert elke dag bij. Dat maakt het boeiend. Vroeger speelde ik ook vrij spel, maar dat werd te eentonig. Driebanden blijft een uitdaging – en dat houdt me scherp.”
“Of ik ooit nog volledig in België kom wonen? Dat weet ik niet,” zegt Leppens nadenkend. “Zolang ik gezond blijf en het niveau kan aanhouden, wil ik doorgaan in Korea. Ik geniet van het leven daar, van het spel, van de uitdaging. Biljart heeft me alles gegeven — kansen, reizen, vriendschappen. En zolang ik die passie voel, blijf ik spelen. Voor mij is dat geen werk, dat is gewoon wie ik ben.”