Het is dit jaar precies tachtig jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog officieel ten einde kwam. Maar in Lommel werd de vrijheid al eerder bevochten. In september 1944 vonden hier zware gevechten plaats. Op 11 september van dat jaar werd de jonge Lommelaar Martinus Van Gurp door de bezetter gefusilleerd, nadat hij het Duitse leger op het verkeerde spoor had gebracht. Hij bracht daarmee het hoogste offer voor zijn stad.
In het bidprentje dat destijds werd verspreid, werd hij omschreven als “een stille en eenvoudige jongen, door iedereen geacht en bemind”, die in stilte maar met vastberadenheid alles overhad voor zijn land.
Aan zijn monument werd Van Gurp vandaag herdacht met de traditionele bloemenhulde, de Last Post en het Belgisch volkslied.

Nadien verplaatste de herdenking zich naar Joe’s Bridge, de brug die in september 1944 een cruciale rol speelde bij de bevrijding van Lommel en die genoemd werd naar de Ierse bevelhebber John Ormsby Evelyn “Joe” Vandeleur. Na de toespraak van Freddy Lepoutre, de voorzitter van de Lommelse afdeling van de Nationale Strijdersbond, werd aan het monument werd van Joe Vendeleur stilgestaan bij de hevige strijd en de offers die toen werden gebracht.
Het waren dagen van opluchting en vreugde, maar ook van groot verdriet voor vele families. Burgemeester Bob Nijs verwees in zijn toespraak naar die donkere septemberdagen: “Op 11 september 1944 was het een grijze dag. Maar we zullen die dag vooral onthouden als een zwarte dag, toen Martinus Van Gurp, een jonge verzetsheld, lafweg neergeschoten werd in Lommel Werkplaatsen. Omdat hij alles overhad voor een vrij Lommel.”
Hij herinnerde ook aan de slachtoffers van het bloedbad in Barrier en aan de vijf Nederlandse arbeiders die kort na de bevrijding omkwamen bij een explosie aan de brug. De burgemeester benadrukte bovendien dat herdenken niet alleen terugkijken is, maar ook vooruitzien: “Het zijn de jonge mensen die de helden van morgen kunnen zijn. Laten we ze vertellen wat hier 81 jaar geleden gebeurd is. Want samen ijveren voor een vredevolle wereld, dat is zeker geen brug te ver.” De plechtigheid werd afgesloten met een bloemenhulde, een minuut stilte en het spelen van de nationale hymnes van België en het Verenigd Koninkrijk door de Koninklijke Harmonie Hoop in de Toekomst.

Een opmerkelijke aanwezige was Coralie (laatste foto onder), een meisje dat samen met haar Tante Pascal het familievaandel van Pascals grootmoeder droeg. Grootmoeder was in het verzet en kocht tijdens of net na de Tweede Wereldoorlog het vaandel aan, dat altijd door haar grootvader gedragen werd. Pascal probeert niet alleen Coralie, maar ook andere jeugd te betrekken, omdat het belangrijk is dat we het einde van de oorlog ieder jaar samen herdenken.