Ien ’t huukske va Limburg, van boven en de lingse kaant Dur kunde os oppe landkowwert veinen. We lève zowiezowwe e bej’en oppe raand. Nie omdènew spisjowwel miense zen of os nie beinen. We komme goe overeejen mi miensen ut Mol. Mi ne Luksen hemmew van tijd al wa meejer problemen. We hawen het nondedzju mè goe vol. Zonder te zejeveren en zonder te flejemen. We kunnen ok um mi Hollanders en die vende bè es ok. Bels, Holland, Limburg, Antwerpe, Lukslaand of nen umgedreijde zok. Wij hemme van alles dèènk zowa ’t besten. As ge alles umdreijt, dan wejere wellie de lesten. Duu mè gewowwen, dan zedde op zen ègen al spisjowwel. Zè fier op Lommel, en oppe schon Lommelse towwel. Op ander miense nejerkij’en hoefde ègelek nie te duun. Den dries is overal wul e klè bej’e gruun. We meuge gerust e bej’e fier zen op os ègen. Ok al zennew zowa ien een huukske gelègen. Ok al heujere we zowwe precies nerges bè. Zè gewowwen wiendè ge zè. Ne miens va Lommel ken d’overal trug. Eest ien Bruusl of èn de kennowel onder een brug. Wellie zen os ègen en hemmen os ège gevuul en towwel. En hoedanok zennew e klè bej’e spisjowwel. Lommel neu of Lommel vruuger, dè makt gè verschil. Lommel is lèven en ’t lève zien dur ne rowwezen bril. Vur mè sti Lommel centrowwel en lit zee’er niej oppe raand. Ien Lommel zien ekik het lèven altè van de zonnige kaant. (Bijdrage Danny Vandenberk)