Als ik aan een haarknipbeurt toe ben, kan ik het met de beste wil van de wereld niet laten om me meteen ook maar te laten scheren bij Hūseyin op de Molsekiezel. Maar alle andere dagen ben ik door het loutere feit van mijn mannelijke existentie veroordeeld om zelf de Philishave ter hand te nemen. Wij zijn echt toch wel beklagenswaardige wezens, wij mannen.
Vanmorgen was het weer zover. Maar toen ik nadien mijn wangen bette met een vleugje aftershave en mijn oog keurend over het beeld in de spiegel liet glijden, kon ik een lichte monkellach van goedkeuring nauwelijks onderdrukken. “Knappe kerel eigenlijk nog”, vond ik tevreden. Ik ontmoet wel eens ‘aftandsere’ figuren van mijn leeftijd. Toegegeven, een licht leeftijdsbuikje kondigt zich aan onder mijn polohemdje. Maar als ik dat niet in mijn broek prop, merk je het nauwelijks. En sinds een rugkwaal van een paar jaar geleden heb ik een lichte dropfoot. Maar ik vind zelf dat ik er behoorlijk in slaag om redelijk rechtop te manken.
Kortom, na het ontbijt stapte ik welgezind op mijn elektrische fiets, bezield door een erg positief zelfbeeld. De zon scheen al uitbundig. Een paar gasten van St.-Oda op de hoek van de straat waren al buiten op het gazon met hun driewieler doende. Ze wuifden vrolijk terug. Ik begon een deuntje te fluiten. Dat was lang geleden! Wat een schitterende dag ging het worden. Neen, dit kon niet meer stuk!
Ik wou naar de bank. Sinds ik besloten heb om begin december een selectie van mijn columns uit te geven, ga ik elke morgen hoopvol mijn uittreksels opvragen. Hoeveel exemplaren zou ik kunnen laten drukken?
Weet je wat ik wel een beetje raar vind? Nadat ik op faceboek meegedeeld heb dat mijn stukjes binnenkort in boekvorm te krijgen zijn, heb ik talloze leuk-meldingen ontvangen. Maar op mijn bankrekening is daar alsnog niet zoveel van te merken. Leuk-meldingen vind ik wel fijn, denk ik bij mezelf. Maar ik verwacht eigenlijk ook wel een iets substantiëler resultaat. Benieuwd wie allemaal er vandaag een exemplaar gereserveerd heeft.
Die deur bij Belfius in Lommel draait buitengewoon stroef. Maar ik voel me sterk vandaag. “Vier stuks”, verneem ik van mijn uittreksels. Als ik voor het buitengaan nog even sta te kijken wie er dan wel besteld heeft, denkt een dame van een jaar of vijfenveertig, dat ik de deur niet open krijg. “Ik help wel even, meneerke,” zegt ze behulpzaam. “Ja, die deur gaat ook echt te stroef. Ze houden veel te weinig rekening met mensen op leeftijd.”
Meneerke! En ze was zelf misschien wel vijftig! Bij het eerste terras op mijn terugweg ben ik moeten gaan zitten.
Chel DRIESEN
O ja, wil je mijn boek reserveren? Als je vóór 30 september 2016 € 20 per gewenst exemplaar overschrijft op mijn rekening BE40 7765 9379 1863, (BIC: GKCCBEBB), word je opgenomen in de ‘tabula gratulatoria’ en uitgenodigd op de presentatie in het C.C. De Adelberg ergens begin december. Vermeld je dan wel het aantal? Het wordt een mooi verzorgde uitgave van ongeveer 200 bladzijden, verlucht met tekeningen en foto’s. En als er voldoende belangstelling is uit Overpelt, wil ik best overwegen om nog een heel vriendelijk stukje over dat vreedzame Dommeldorpje toe te voegen ook.