Onze reeks 'Welkom in Lommel' wordt vervolgd met het verhaal van
Christiene Vossen, die verhuisde van Valkenswaard naar Overpelt, en nadien naar Lommel. We laten haar graag haar verhaal doen...
Op 14 juni 1980 zag ik het levenslicht in het ziekenhuis van Eindhoven. Tot mijn zes jaar woonde ik met ons pap, mam, twee broers en mijn zus in
Valkenswaard. Ik word in juni 42, sinds 2008 ben ik zelfstandige. Ik maak en verkoop ijsjes, gemaakt van verse koeienmelk in “De Weteringshoeve”. Vanaf mijn 6 jaar hebben mijn ouders hun droom nagejaagd en zijn ze in
Overpelt een varkensboerderij begonnen. In Overpelt heb ik dan van 6 tot 27 jaar gewoond. In 2005 kwam ik dan mijn grote liefde Jan tegen, en moest het nou zijn dat hij pas de boerderij van zijn nonkel gekocht had dus ja… het was de liefde volgen ofwel… In 2007 zijn we getrouwd en werd ik dus officieel een Lommelaar. In 2008 ben ik dan met De Weteringshoeve begonnen en voelde ik me heel snel thuis in Lommel.
Ik kende Lommel eigenlijk vooral van
op stap gaan in Den Theater en eens iets komen eten in één van de leuke zaakjes op zondag met vriendinnen. Lommel is een mooie groene stad, vooral waar wij wonen vind ik het zalig. Onze boerderij ligt namelijk vlak tegen het natuurgebied De Wateringen. In het begin vond ik het ook wel tof dat Lommel een stad is en er hier dus meer winkels waren dan in het dorpje Overpelt waar toen qua winkels nog niet veel te zien was. Je moest hier dus niet al te ver gaan om je ding te vinden .
Aangezien ik dus Nederlandse roots heb, merk ik nog vaak dat een Belg (Lommelaar) vaak
terughoudender (gereserveerder) is maar ik kan het goed vinden met de Lommelaars hoor, zeker wel! En ik leer ook nog vaak na al die jaren nog steeds nieuwe woorden bij.
Ik wil hier zeker ook blijven wonen, mijn man zei na ons eerste weekendje samen weg, toen we onze straat “In de Hutten” inreden, “hier is eigenlijk toch
het paradijs” en tja… eigenlijk moet ik hem tot op de dag van vandaag eigenlijk gelijk geven … Zeg nooit nooit, maar zoals het er nu uitziet zal ik mijn laatste adem in Lommel uitblazen. Ooit nog terug gaan naar mijn geboortedorp zit er zeer zeker niet in, want dat zou Valkenswaard zijn. In Valkenswaard liggen voor mij niet zo veel herinneringen en ik denk ook wel dat ik me ondertussen ook meer Belg voel dan Nederlandse
(dat ben ik enkel op papier).
Laten we vooral elkaar liefhebben en hopen dat alles weer een beetje naar het normaal gaat met veel zon dat we weer een
fantastisch ijsseizoen tegemoet gaan… want zeg nu zelf, als de zon schijnt , schijnt ze ook in je hart en zie je vooral overal blije mensen…
Een waarheid als een koe, zouden wij zo zeggen. Ook aan Christiene véél dank voor haar verhaal, en nieuwe verhalen zijn nog steeds welkom op internetgazet.lommel[!]telenet.be, verhalen over verhuizingen van een andere gemeente of land naar onze fijne stad dus…