Neerpelt

In die tijd, toen de bruggen over het kanaal nog draaibruggen waren, zag onze Sint-Niklaaskerk er vanbinnen heel anders uit dan nu.
Glasramen, muurschilderingen, lusters, kerkstoelen en banken… en vooral die lage kniekwellende kinderbankjes vooraan in de kruisbeuk! Op zo een bankje zit je, jongens links, middengang, meisjes rechts. En achter je die streng toeziende schoolmeester of zuster klaar om je met orentrekken of een oorvijg tot de orde te roepen.
De priester doet de mis in het koor aan het hoogaltaar met de rug naar het volk, het brede koorgestoelte zit vol met waardige leden van de kerkfabriek en daar zit ook Helmes die na de preek met de geldklep rondloopt en godzaltulonen mompelt. Het oksaal is boven rechts van het koor waar de koster-orgelist en de zangers over de balustrade komen loeren.
En dan die prachtige witstenen gebeeldhouwde communiebank waarvan het middenstuk als een tweeluikpoortje opendraait!
De tien uren hoogmis begint om kwart voor tien, pastoor op de preekstoel met uitleg over het zoveelste van de tien geboden en daarna praktische mededelingen en of het al dan niet toegelaten is deze en volgende zondag te maaien of te hooien gezien de weersomstandigheden.
Tijdens de mis geknield blijven op die smalle houten bankjes maar na het evangelie, als de pastoor naar de preekstoel gaat, mag je omgekeerd gaan zitten. Dan kan je de muurschildering van het laatste oordeel op de achterwand van de kerk goed bekijken: de zaligen met de engelen en de verdoemden met de duivels en onderaan dat lijf zonder kop dat uit zijn graf kruipt en naar zijn verloren hoofd ligt te grabbelen. Na de preek weer geknield blijven en als dat voor je blote knieën te pijnlijk wordt, moet je al flauwvallen om naar buiten te mogen.
Na de zegen wachten tot de meester met een handklap het teken geeft dat je naar buiten kan. Even nog een blik op dat lugubere laatste oordeel, je klamme vingers soppen in het frisse wijwater, kruisje slaan, en roef naar buiten…!  
  
Lvpk