Neerpelt
"Op Palmzondag begint bij de blijde intocht in Jeruzalem ook
voor de kleine misdienaar een drukke en droevige werkweek.
Hosanna zingen, met palmtakken zwaaien en Jezus rijdt op een ezelin met veulen feestelijk de stad binnen.
Wierookkorrels in het wierookvat,
asperges me, met de kwispel driemaal wijwater over de palmtakken in die grote wissen mand,
pueri Hebraeorum zingt het nonnenkoor en de pastor deelt de palmtakken uit.
Palmtakje en wierookvat in de hand loop je in roodwitte misdienaarskledij achter de manke oude pastor van het rusthuis aan, in stoet met de nonnen door de nauwe bovengangen van het rusthuis. Even de ogen dicht, dan zie je de bejaarde pastor met dikke pantoffels en zwarte gebreide handschoenen met blote vingertoppen op die ezel van Christus rijden.
Gloria laus, zuster koster die met het kruis voorop gaat in de stoet klopt met de voet van het kruis op de gesloten deur van de kapel en de processie mag naar binnen voor de mis.
De hoge stem van zuster koster leest het lange Mattheus-evangelie voor, nu en dan onderbroken door het hese geprevel van de pastor met de Jezuswoorden. Moe tracht je geknield voor het altaar het verraad van Judas te volgen, je valt met de apostelen in slaap in de tuin van Gethsemani terwijl Jezus biddend in doodsangst voorover ligt. Maar met Petrus stap je dapper op naar de knecht van de hogepriester om er met het zwaard op te kloppen dat de oren in het rond vliegen.
Teleurgesteld volg je de gevangenneming, suf luister je naar de veroordeling, treurig hoor je die haan driemaal kraaien voor Petrus die staat te liegen, en als Judas zijn zilverlingen wegwerpt en in de strop hangt, word je er echt akelig van.
Pilatus… handen wassen… "Kruisig hem!"
Bespotting, bespuwen, calvarietocht, aan het kruis genageld tussen twee rovers, Koning van de Joden.
Eli, Eli, lamma sabacthani, nog een luide schreeuw en Jezus sterft. De pastor en de zuster op de knieën, de ouden van dagen roerloos zachtjes kuchend… Het is doodstil in de kapel… De aarde beeft, het voorhangsel van de tempel scheurt, de doden komen uit hun graf, de honderdman en zijn soldaten roepen: “Deze is waarlijk de zoon van God.”
Als je na zovele jaren door de tralies van geld en bloot in de nieuwsmedia naar de ware wereld kijkt, zie je hoe Christus telkens weer gekruisigd wordt.
Ontroerd luister je naar de beklemmende Lucaspassie van Krzysztof Penderecki.
Hoeveel tijd mag er zijn tussen sterven en verrijzen?"
Lvpk.