Neerpelt

"Mexico, dag 3, woensdag 9 juli
Vanochtend moesten we de leerlingen niet wekken. Al om half vijf (!) trok een fanfare van de politie door de straten nabij het hotel. Op zich niet zo’n probleem, om 8 uur werd iedereen immers aan de ontbijttafel verwacht. Na alweer een uitgebreid ontbijtbuffet werden we deze keer stipt op tijd door de bussen opgepikt. Via de langste laan ter wereld (48 km!) reden we naar Teotihuacan, de stad der goden. Maar de Mexicaanse chauffeurs hadden een verrassing voor ons in petto: we werden afgeleid voor extra ‘información’ over het gebruik van de agave-plant, de echtheid van zilverwerk en vulkanische gesteenten. Vanzelfsprekend werden we via een winkel terug naar de bussen geleid. Toen ging het naar de eigenlijke plaats van bestemming: de piramides in de stad van de goden. Het was werkelijk overweldigend! Eerst bezochten we de ruïnes van het paleis van Quetzalpapalotl en dan ging het naar de tempel van de maan. We maakten de traditionele groeps- en afzwaaifoto’s en beklommen dan de tempel, die we slechts half mochten beklimmen (foto). Van hieruit hadden we een fenomenaal uitzicht, o.a. op de laan der doden. Via deze laan ging het naar de tempel van de zon die we wel tot de top konden beklimmen. De leiding hield er een energetische scéance, A Media Luz genaamd, die prompt internationale navolging kreeg. De hele ervaring was adembenemend. Vervolgens leidde de 2 km lange laan ons naar het eindpunt: de citadel, of de tempel van Quetzalcoatl. Het bezoek aan de stad der goden alleen al is de reis naar Mexico waard.
Ons tweede reisdoel van de dag was de basiliek van de Maagd van Guadaloupe in het hart van de stad. Op het plein bezochten we de oude en de nieuwe basiliek. Via de rozentuin kwamen we terecht bij het pittoreske kapelletje waar de rozenkrans nog intens gebeden en gezongen werd.
Het was een prachtige dag en niettegenstaande het zwaar bewolkt was (met dreigende onweerswolken) hadden we allen op het einde van de dag een rode gloed op de wangen..." (Tekst: André Fabry)