Overpelt

Sinds kort hangt er in alle kantoren van ons bedrijf een volgens mij nogal communistisch getinte slagzin, mailt Nathalie Swinnen: “Werk hard en streef naar kwaliteit!” En mijn collegaatjes zullen het geweten hebben... Ons bedrijf draait op volle toeren. De collecties voor de feestdagen moeten nog afgeraken en aangezien het Chinese organisatietalent (zoals eerder al meegedeeld) niet zo fantastisch is, moet iedereen zijn vrije dagen opofferen. Dat betekent voor mijn collegaatjes 7 dagen op 7 werken, dus ook op zaterdag en zondag van 8 tot 22 uur. Het gaat van kwaad naar erger... Dit weekend kregen ze al geen pauze meer om te eten. Snel een bordje halen en tijdens het werken binnenpeuzelen.
En dat allemaal omdat de verkoopafdeling het werk niet georganiseerd krijgt. Naar Chinese gewoonte moeten dan de andere kantoren ook bijspringen.  Eén iemand aan het werk betekent iedereen aan het werk! Zelfs de belangrijkste managers springen in.
Nana valt (gelukkig) langs de boot. Toch probeer ik af en toe een tandje bij te steken, want ik kan het niet zo goed verdragen als ik daar in mijn luie zetel filmpjes zit te kijken terwijl de anderen zich in het zweet werken.
Wel heb ik het gevoel dat ik erger aan de situatie til dan de collega’s zelf.  Zij berusten gewoon in hun lot.  Misschien moet ik het dan ook maar een beetje meer naast me neer leggen, maar als je het mij vraagt, kan er hier toch geen sprake meer zijn van kwaliteit. Gevolg van de situatie is ook dat ik wel vrije tijd heb, maar dat er niemand is die me kan vergezellen. Voor mij een serieuze (communistische) haar in de boter...