Neerpelt

"Gisteren hebben we dan (na eerst 2 uurtjes geslapen te hebben in het overigens prima hotel) eerst een nationaal park met een 'tempel of heaven' (voor goede oogst) bezocht. 's Middags typisch Chinees gegeten (niet te vergelijken met de afhaalchinees van bij ons); en met stokjes! Dat laatste lukte nog niet zo goed trouwens.... Gisternamiddag hebben we dan opnieuw een park met een tempel bezocht. Daarna nog een deel van Peking stad afgewandeld. Heel indrukwekkend wat die Chinezen hier verwezenlijkt hebben. Het stadscentrum is 20km² groot, er rijden schat ik een 5000 taxi's en een groot deel van de stad is nieuw gebouwd. Als er dan toch nog enkele oude krotten zijn of een bouwwerf of zo, dan is die vakkundig afgeschermd door metershoge panelen met prachtig drukwerk over de Olympische Spelen. Je kan er van de straat eten en het ene gebouw is nog indrukwekkender dan het andere. Bovendien kom je er om de 50m een agent of guard tegen en staan er zowat elke 20m poetsers met blik en borstel. Heel de stad is ook aangekleed met vlaggen, banners en spandoeken van de Olympische Spelen. De spreuk "One world One dream" kom je zoveel tegen dat die voor eeuwig in mijn geheugen gegrift staat. Je vindt ook overal informatie en de stad staat vol met vrijwilligers van de Olympische Spelen. Je kan er gewoon niet langs kijken! Heel knap wat die spleetogen (met veel respect trouwens) hier georganiseerd hebben. Uitgeput werden we dan uitgenodigd om het avondmaal te nuttigen. Eigenlijk konden we niet meer maar Belinda stond erop, want ze hadden in een heel goed restaurant gereserveerd, ook haar baas (manager zegt ze zelf) zou aanwezig zijn en ook Sven Agten en zijn aanstaande Chinese bruid waren voor die gelegenheid overgekomen (voor hen toch anderhalf uur rijden). Met heel de groep kregen we een aparte kamer in het restaurant toegewezen en die stond in een mum van tijd vol met etenswaar. Op basis van foto's op de menukaart mochten wij als eerste kiezen. Gelukkig hielp Sven een handje want anders had ik varkens-ingewanden gekozen; het plaatje zag er nochtans verrukkelijk uit. Het is dan gebleven bij kip, ribbekes maar ook worst van een ezel, straffe saus,sojascheuten, rijst, nog wat andere soorten vlees en 5 soorten groenten die thuis in geen enkele winkel te vinden zijn zoals raab o.a.. Ik vertelde natuurlijk dat ik geen vis lust; waardoor zij dan ook geen vis eten. Ze zijn daar nog heel onderdanig en zo gedienstig dat er al meermaals een gevoel van schaamte in me opkwam bij zoveel goeds dat ons te beurt viel. Behalve de onmisbare thee stond de manager erop dat we met hem Chinees bier dronken (gelukkig niet te straf) en daarna nog een soort Chinese likeur van 38°. Dat drinken moest op zijn tempo gebeuren. Met een tik van het glas op de tafel nodigt hij je uit om te drinken. Hij bepaalt hoeveel er gedronken wordt. Ofwel het glas half leeg maar meestal 'Gambei' wat zoveel betekent als ad fundum. Nu zijn wij best geoefende bierdrinkers en zijn plannetje om zijn gasten eens in hun hemdje te zetten mislukte. We bleven (letterlijk en figuurlijk) goed overeind ondanks verwoede pogingen. Sven had ondertussen de tickets van de handbalwedstrijden overhandigd en die lagen op de rand van de tafel op ons te wachten. Ge voelt het al komen zeker?? Eens terug rond middernacht in de hotelkamer (en na een dag van bijna 36u zonder slaap en behoorlijk wat drank) waren we de tickets in het restaurant vergeten. Belinda en Sven hebben hun best nog gedaan maar het restaurant was al gesloten. Vanmorgen om 8u kwam dan de verlossende SMS van Belinda dat ze de tickets in haar bezit had. Ze had de ober van het restaurant opgetrommeld en die hadden de tickets netjes aan de kant gelegd voor ons. Dat zijn daar nog eerlijke mensen! Wat een opluchting! Want ik was denk ik naar huis gekomen als ik die tickets niet had, ziek was ik ervan. Nu liggen ze veilig in onze safe te wachten op vrijdag en zondag. Dan zien we de eerste handbalwedstrijden. We proberen ook nog bij het mountainbiken binnen te geraken. De voetballers zitten in Shanghai en dat is veeeeel te ver. Helaas (of gelukkig?) hebben we Bob zijn kajakwedstrijd niet gezien wegens 1001 andere bezienswaardigheden./..." (Vervolg hierboven)