Dertig jaar geleden overleed Koning Boudewijn onverwachts in zijn buitenverblijf in Spanje. Het zijn van die dagen die je nooit vergeet. Vooreerst was er die nacht bij ons in de wijk, de Tervantse Heide, het jaarlijks buurtfeest aan de gang. Er werd gefeest en gedanst toen ’s nachts de dj het nieuws meldde. Het feest liep toen al ten einde en de dood van onze koning werd druk besproken. Veel tijd had ik niet om erover na te denken want enkele uren later vertrok ik voor een reis naar Japan. Het was één van mijn eerste grote reizen. In Japan aangekomen was ook daar het overlijden van koning Boudewijn nieuws. Big in Japan, zeg maar. Ons gastgezin moest meer weten over onze koning. Maar veel wist ik niet te vertellen. Het koningshuis, het was er maar ik had er nooit veel aandacht voor. Gelukkig hadden de Japanse kranten het antwoord voor ons gastgezin. Dat België enkele dagen in diepe rouw was en dat de Belgische media dagenlang nieuws brachten over Boudewijn en zijn opvolger Albert ontging me. Japan ontdekken was toch belangrijker. Het werd een onvergetelijke trip vol avonturen, exotisch eten en een heel andere kijk op het leven dan dat ik tot nu kende. Het heeft mijn blik op de wereld veranderd. Ik werd een nieuw mens op een moment dat ons land een nieuwe koning kreeg. Ik bracht enkele Japanse kranten mee als souvenir, mijn moeder had een hele reeks Vlaamse kranten bewaard zodat ik het nieuws alsnog meekreeg. Leve de koning! kopten de kranten. Leve het leven, spookte in mijn kop. (Hans Put)