Al weken hoor ik in onze woonkamer het geratel van een naaimachine. Onze living werd een naaiatelier in dienst van het psychiatrisch ziekenhuis Sint-Annendael in Diest na een oproep van Annick uit Stal. De nood aan mondmaskers is er ondertussen achter de rug en nu worden er mondmaskers gestikt voor familie, vrienden en iedereen wie erom vraagt. Mijn partner heeft haar medaille van eer en zelfopoffering voor het vaderland al lang verdiend.
Nu komt er een oproep aan alle burgers om maskers te maken via de Nationale Naaiactie. Allemaal mooi die solidariteit maar dit is het maskeren van een falend beleid van de hogere overheid. Lokale besturen springen in de bres. Ook de stad Beringen gaat maskers verdelen aan haar burgers, mooi en edel allemaal, maar ze doen dit omdat veel andere steden en gemeenten vinden dat het allemaal te lang duurt met die maskers die uit Brussel moeten komen. Zo'n zelfgemaakt stoffen masker geeft trouwens ook een vals gevoel van veiligheid, het zijn helemaal geen ffp1 of ffp2 maskers en ze zijn het minst efficiënt. En wie gaat elke dag zijn of haar masker een half uur lang koken op 60°? Maar zo blijven we tenminste bezig in ons kot.
Het zal bovendien niet lang duren vooraleer we op elke straathoek maskers kunnen kopen dankzij inventieve Belgische bedrijven. Automaten zijn er al, modeontwerpers zijn aan de slag en mijn Facebook ontploft ondertussen al met gesponsorde berichten met mondmaskers die te koop zijn met allerlei leuke motiefjes.
En die maskers, zelfgemaakt of niet, worden dus maandag verplicht bij bepaalde momenten in ons openbaar leven. Werd er vorige maand nog niet volop verkondigd dat maskers eigenlijk niet nodig waren of zelfs niet nuttig zouden zijn? De wind is ondertussen flink gedraaid in Brussel. De klucht van de mondmaskers gaat alleszins het onderwerp worden van de oudejaarsconferences. (Hans Put)