Normaal gezien zou ik graag alle lezers een gelukkig kerstfeest wensen maar dit jaar is dat voor heel veel mensen niet het geval. Terwijl duizenden het land zijn ontvlucht om elders kerst te vieren, blijven veel mensen hier eenzaam en alleen achter, de feestdis gedekt voor twee of drie personen. De moed om te koken is er vaak niet, een afhaalgerechtje is het alternatief, een warme steun aan de zwaar getroffen horecasector. Onze ouders of grootouders in de rusthuizen hebben al een heel jaar grotendeels reikhalzend achter hun raam gekeken naar hun familie, ook nu worden ze tijdens de laatste dagen van het jaar geen extra warme knuffels gegund. Onze oudjes staan zoals kwispelende hondjes te wachten op bezoek. Vanachter hun raam wuiven ze als gek bij het zien van één van hun geliefden...Je zou voor minder gek worden.
Oh ja, je mag buiten in beperkte kring vieren maar niet naar het toilet gaan binnen, wie bedenkt zoiets? En dan zijn er nog die voetballers die elkaar in de armen alsof corona nooit in het land geweest is. En ik kan nog wel een tijdje doorgaan met zaken waar de gewone burger zich aan ergert. En terecht. We vliegen naar de maan, willen op Mars gaan wonen maar zorg dragen voor onze eigen planeet, dat is een ander paar mouwen. Wetenschappers hebben de afgelopen jaren veelvuldig gewaarschuwd voor de komst van een nieuw virus zoals Covid-19. Waarom was ons land niet voorbereid? Waarom waren er in het begin geen stocks mondmaskers en ander beschermingsmateriaal. Een scenarioschrijver in Hollywood zou het zelfs niet bedenken. Onze wetenschappers hebben het afgelopen jaar daarom alles op alles gezet om een vaccin te intwikkelen maar kunnen we voortaan niet wat meer inzetten om virussen te voorkomen? Dat wens ik voor Kerstmis. (Hans Put)