De vorige echte galerijfeesten zijn enkele jaren geleden ten grave gedragen. Op het eerste zicht lijkt de combinatie van Kerk en ijs vreemd maar dat is niet het geval. In het verleden is de Kerk al eens door het ijs gezakt en werd er een scheve schaats gereden. Zij hadden daar trouwens geen ijs voor nodig. Ik besef wel dat ik mij met deze uitspraken op glad ijs begeef maar ik ben niet de eerste of enige die dat doet of deed. Ik ben de stad eeuwig dankbaar dat ze deze beslissing genomen hebben want de drie letters die ijs vormen hebben mijn inspiratie-apparaat in gang gezet. Er was al enkele weken geen enkele letter van mijn toetsenbord op mijn pc-scherm verschenen tot plots het ijs gebroken werd. Er kwam een kentering. Ik begon als het ware schrijfweeën te voelen die een tekstbevalling vooraf gaan. Het geboren resultaat lees je hier. Wie aandachtig deze Losse Flodders leest, zal tussen de lijnen misschien enige twijfel ontdekken die de schrijver heeft gekend tijdens het bijeen harken van dit cursiefje. De woorden komen niet altijd even vlot zoals water dat uit een opengedraaide kraan stroomt. Dat is trouwens in het echte leven ook zo. Men glijdt niet altijd even zorgeloos over een egale ijspiste. Een uitschuiver en hobbels en bobbels horen er bij! (Martin Vanierschot)