Hij is een van mijn lievelingszangers, de West-Vlaming Willem Vermandere. Ooit zorgde hij voor een behoorlijke controverse door een lied te zingen over de ‘bange Vlaamse man’. Dat ‘bang’ sloeg op de fobie die zich destijds meester gemaakt had van voornamelijk extreme nationalisten: de angst voor alles wat allochtoon was. Angst leidt tot afkeer en afkeer slaat vaak om in haat, haat in agressie.
Tegenwoordig, vind ik, heeft het er alle schijn van dat de betekenis van dat woord ‘bang’ een belangrijke nuance ondergaat. ‘Men’ is nu niet meer zozeer bang van de ‘anderen’, men is vooral ongelooflijk op zijn hoede om toch maar ‘correct te denken’.
Voorbeelden? In Gent mag het woord ‘allochtoon’ niet meer gebruikt worden. Het zou te kwetsend zijn voor de gekleurde medemens. In diezelfde stad kun je aan de loketten van het stadhuis geholpen worden door een bediende die een hoofddoek draagt. Dat moet kunnen, anders worden de religieuze gevoelens van de dame beledigd. Dat zij daar wellicht zit met een uitgesproken antipathie tegenover een zomers gekleed meisje dat zich bij haar dienst aanmeldt, speelt blijkbaar geen rol.
Onze scholen – ook heel wat katholieke – maken het mogelijk dat leerlingen die dat wensen les volgen in de islamitische godsdienst. De leerkrachten worden betaald volgens onze barema’s, met onze belastingcenten.
Een school in Borgerhout moet een week te vroeg sluiten omdat ze belaagd wordt door een meute zedig gehoofddoekte vrouwen die uitzinnig krijsen dat hun kinderen er seksueel misbruikt worden. Achteraf blijkt het om een uitbraak van massahysterie te gaan, o.a. aangewakkerd door fundamentalistische heethoofden. Helemaal niets van die aard was er gebeurd. Het gevolg is wel dat de leerkracht in kwestie er niet meer aan de slag kan en waarschijnlijk met een trauma van jewelste zit. Ook een aantal van haar collega’s worstelt met de vraag of ze nog verder kunnen.
Een buschauffeur op een sneldienst van De Lijn vertelt me over een van de incidenten die hij meemaakte. Een dame met hoofddoek stapt op aan zijn vertrekpunt. Zij vraagt of hij door Houthalen komt. “Ja”, zegt hij, “maar daar mag ik niet stoppen. Dit is een sneldienst.” Zij blijft aan boord. Aan de bewuste halte belt ze en begint ze nadrukkelijk te roepen dat hij moet stoppen. Als hij dat weigert, scheldt ze hem uit voor racist.
In Brussel en Antwerpen wagen dames zich niet meer in bepaalde wijken. Zij worden er uitgescholden voor hoer. Als het al bij schelden blijft.
De klap op de vuurpijl? Onze eigenste Katholieke Universiteit van Leuven gaat dit jaar nog beginnen aan de opleiding van islamtheologen! Nu kunnen ze daarvoor een waarschijnlijk zeer steekhoudende uitleg verzinnen, maar daar word ik toch even duizelig van!
Ik weet dat de vergelijking niet helemaal correct is, maar wanneer zal de universiteit van – ik zeg maar wat – Islamabad een opleiding voor christelijke theologen inrichten? Reken maar dat we daarop kunnen wachten tot we veel minder dan een ons wegen!
Ik ben de eerste om te zeggen dat iemands huidskleur nergens ooit een rol mag spelen. Nooit. Natuurlijk heeft in een beschaafd land iedereen die er woont, werkt en belastingen betaalt, dezelfde rechten, ongeacht zijn geaardheid of religie.
Maar verdomme ook dezelfde plichten!
                                                                  Chel Driesen