"Je hebt er die hun vriendin een ring geven om ze ten huwelijk te vragen. Ik heb het gedaan met een bloemtuil". Johan Vansummeren ging er zowaar bij blozen toen hij aan het einde van zijn persconferentie na zijn overwinning in de 109e editie van Parijs-Roubaix het verhaal met zijn Jasmine vertelde.
"Het was een happy end aan het einde van een vermoeiende dag. Maar toch een dag waarin ik zuinig met mijn krachten omgesprongen ben", ging de Lommelaar verder.
"Toen ik na het bos van Wallers in de ontsnapping gekomen was, ging het constant door mijn hoofd dat ik mijn goede benen moest sparen. Goed dat ik dat gedaan heb want op het einde kon ik elk greintje macht uit mijn lichaam nog gebruiken. Bak zette de beslissende aanval op. Ik haastte me in zijn spoor maar hoorde manager Vaughters tegelijk in mijn oortje brullen dat ik moest wachten tot op het Carrefour de l'Arbre. Daar heb ik Bak ook uit het wiel gereden. Toen heb ik nog even Tjallingii op korte afstand gezien maar eens de stenen voorbij waren, zag ik hem niet meer. Toch was er nog geluk mee gemoeid. Op vijf km van de finish reed ik nog lek. Wisselen was natuurlijk uitgesloten. Gelukkig kon ik me recht houden op de piste. Een verrassing
is deze overwinning niet want ik voelde me de beste in de kopgroep.
"Veel zal er na deze overwinning niet veranderen voor mij. Ik weet
wat ik kan en niet kan."