Toen Hanne zo’n 6 weken oud was ontsnapte ze nipt aan wiegendood, waardoor één hersenhelft uitgevallen is. Sindsdien is ze verstandelijk beperkt, krijgt ze soms epileptische aanvallen en is ze heel gevoelig voor prikkels en hoofdpijn. Daarom heeft ze veel rust nodig.
Haar broer Danny is voor haar beginnen tennissen, net als haar vader. Ze ging altijd voor hen supporteren, en tussendoor stond ze tegen de groene muur aan de tennispleinen tegen een balletje te kloppen. De trainster had dit opgemerkt en stelde voor om haar in de club te laten proberen, ze was toen 9. Dat deed ze, en het lukte wonderwel. Ze kreeg aangepaste trainingen om alle technieken apart te kunnen leren. Het duurde dan ook wel een tijdje eer ze het onder de knie had. Vanaf haar 11 of 12 jaar begon ze te tennissen op interclubs en tornooitjes in het reguliere circuit. Ze verloor veel wedstrijden omdat ze wat miste, maar ze bleef altijd vrolijk lachen, want ze genoot er zo van! In 2011 is ze begonnen in het G-circuit, dat ze voordien niet kende. Nu traint ze in Lommel en Tessenderlo. Omdat het G-circuit in België wat te gemakkelijk is voor haar speelt ze nog altijd op interclubs in het gewone tennis, maar het G-circuit is voor haar wel belangrijk voor de sociale contacten.
Sinds 2016 neemt Hanne deel aan de Virtus Wereldspelen, sinds 2019 aan de Virtus Global Games, die om de vier jaar georganiseerd worden. Dit zijn tornooien waar de wereldtop van atleten met een verstandelijke beperking present geeft. Ze komt er wel meermaals dezelfde speelsters tegen, die ondertussen echte vriendinnen geworden zijn. Op de wereldspelen kunnen de tennissers punten verdienen, vergelijkbaar met de WTA-ranking in het reguliere damescircuit. Eind 2024 stond ze op de derde plaats in het enkelspel.
Hanne heeft al de hele wereld rondgereisd, van Delaware (VS) over Engeland, Frankrijk en Polen tot Australië. Daar is ze ondertussen al vier keer geweest. Afgelopen januari was ze nog op de Australian Open Intellectual Disability Championships, het enige grandslamtornooi voor G-sporters in haar categorie. Ze werd er twee keer verliezend finalist in het dubbel, waaronder in 2024, maar in 2025 won ze de titel aan de zijde van de Française Eva Blanc. Ze hadden nooit verwacht om te kunnen winnen van het Australisch-Engels duo, Kelly Wren - Anna Mcbride. Anna is pas 19, maar Kelly is al dik in de 40 en een ‘oude rot’ in het vak, die wel nog bijzonder fit is en het nog erg goed doet. Met haar heeft Hanne een heel goede band. Maar Hanne en Eva wonnen dus! Ook ‘dankzij’ de taalbarrière. De twee verstaan elkaar niet en kunnen elkaar dus ook niet opjagen, wat bij Anna en Kelly wel het geval was.
Maar al dat reizen voor het tennis kost natuurlijk heel wat geld. Samen met haar coach Kris Vanden Boer, die haar vaste begeleider is sinds 2018, haar door en door kent en perfect weet hoe ze functioneert, zit Hanne gemiddeld twee keer per jaar in het buitenland. De toelage die ze vroeger kreeg van de stad Lommel is helaas weggevallen. Gelukkig krijgt ze wel steun van De Goede Doelen Lommel, maar voor de rest moet ze het geld allemaal zelf ophoesten. En dat is een hele puzzel, die ze dankzij de vrijwillige inzet van Kris, die er heel veel verlofdagen voor opoffert, wel kan leggen. Maar net daarom is het zo bewonderingswaardig dat Hanne zo goed blijft meedraaien. In België is ze al jaren top. Kris zetelt trouwens sinds 2022 in het Virtus Tennis Committee als afgevaardigde van Europa.
Hanne heeft, buiten haar ouders en haar broer, een hele schare trouwe supporters die haar online overal volgen wanneer ze in het buitenland tennist. Een van hen is niet minder dan de Lommelse scheidsrechter in het G-voetbal, Henri Cuypers. Zijn steun, en die van alle andere supporters, doet haar enorm veel deugd. Allemaal zijn ze enorm trots op Hanne.
Naast het tennissen doet Hanne 3 à 4 halve dagen per week vrijwilligerswerk in het hondenpension op Stevensvennen. Ze is echt gepassioneerd door honden. Haar eigen hond, de beagle Maya, mist ze dus ook enorm tijdens haar buitenlandse reizen. Verder kan ze zich uren bezighouden met knutselen en diamond painting. Zo heeft ze een foto van zichzelf en haar trouwe Maya in diamond paint gemaakt.
Haar motto? ‘Winnen met een lach, verliezen met een glimlach!’ Op de prijsuitreiking van de Lommelaar van het jaar eind maart krijgen we dus zeker een vrolijke Hanne te zien!
(Archieffoto Hilda Lodewijks)