Mijn familie en vrienden noemen me een onverbeterlijke optimist. Dat belet evenwel niet dat ik me soms onder een zwaar bewolkte lucht waan. Ik denk dat Jan Van de Poel, een hoge pief van de Wereldbank, het ooit gezegd heeft, maar ik vind het bijzonder knap geformuleerd: “Een pessimist is een goed geïnformeerde optimist.” Zowel pessimisten als optimisten overschatten zichzelf, vindt hij. En in De Standaard las ik onlangs: “Doemdenken belet de oplossing van armoede”. De toekomst wordt zo somber ingezien, dat de stimulans om er iets aan te doen zinloos lijkt. Realisme is de oplossing.
Zo schafte mijn vrouw, die van tijd tot tijd ook niet om een wijze uitspraak verlegen zit, zich onlangs een nieuwe fiets aan. Een behoorlijk duur ding, vond ik. Van een gerenommeerd merk. “Prijs is kwaliteit” zei ze. Maar al bij de eerste rit hoorden we het: hij klikte met tussenpozen van één seconde, schat ik. En hoe sneller ze reed, hoe vlugger hij tikte. Ken je dat? Als je zo’n vreemde tik één keer gehoord hebt, op je nieuwe fiets dan nog, dan hoor je op de duur niks anders meer! En ja, we hebben er een paar uren wakker van gelegen. Een merkfiets van die prijsklasse hoort immers niet ‘tik’ te doen. En weet je wat de oorzaak was? Op een nieuwe fiets zitten nieuwe banden. Op het loopvlak van die nieuwe banden zaten metaalachtige stickertjes. ‘Tik’ deden die als ze het wegdek raakten!
Toen ik thuis de TV op zette, kreeg ik beelden uit Gaza. Twee mannen in lompen duwden een fiets zonder banden door het puin van de stad. Er bovenop hadden ze een plank gemonteerd en daarop lag een kind. Zijn gezichtje zat onder het bloed. Ze probeerden zo het ziekenhuis te bereiken. Maar het ziekenhuis was weg. Eén grote rokende puinhoop.
En wij liggen wakker van een stickertje op een fietsband?
Ik kan het niet langer aanzien en zap naar de volgende zender. De Oekraïne. Een vrouw zit te huilen bij haar aan flarden geschoten huis. Haar gezicht is één en al wanhoop.
En wij, niet verder dan een paar duizend kilometer daar vandaan, een flinke dagreis met de auto, liggen te woelen onder onze donsdeken – de zomerversie, anders is het te warm! – omdat onze nieuwe fiets ‘tik’ doet!
Maar het gaat veranderen! Poetin ontvangt een buslading regeringsleiders in Moskou om de vrede na het einde van Wereldoorlog II te vieren. Trump gaat zijn dolle gangetje in Amerika en wil binnenkort Groenland inlijven, desnoods met militair geweld. En daarna is Canada aan de beurt. En we hebben een nieuwe paus die helemaal niet onbesproken is i.v.m. met toedekken van schandalen over kindermisbruik dor priesters. De SNAP, het Amerikaanse netwerk van mensen die seksueel misbruik in de kerk hebben overleefd, plaatste hem al lang voor het Conclaaf samen met vijf anderen op een lijst van kardinalen die het zeker niet mochten halen.
Ik moet even buiten. Ik klim op de fiets van mijn vrouw. ‘Tik’ doet die en nog eens ‘tik’. Het was dan toch niet die sticker.