Topsport is keihard. Dat zien we elke dag tijdens de Olympische Spelen. Daarom wil ik dat zware sportnieuws wat verzachten met een ludieke anekdote uit de Paalse sportgeschiedenis. Een illustere Palenaar, die al enige tijd naar de eeuwige sportvelden is vertrokken en wiens naam ik niet mag vernoemen zonder een privacy-boete aan mijn broek te krijgen, nam deel aan het Belgische kampioenschap speerwerpen voor heren 80-plus. Enkele dagen later zag ik hem terug met een zwaar in het verband zittende voet. Ik vermoedde het ergste. “Ik ben toch kampioen geworden”, zo vertelde hij , “ al landde mijn speer in mijn voet.” Ik reageerde vol ongeloof en vroeg welk resultaat de tweede dan wel had gegooid. Dat bleek min 1 meter te zijn. Hij was namelijk bij het gooien achterover gevallen. Vandaar! Ik laat helemaal in het midden of dat een waargebeurd verhaal is of niet. Topsport is soms flopsport. Er zijn meer deelnemers dan winnaars. Nu geen Losse Flodders schrijven over de exploten van Remco zou bijna een levenslang schrijfverbod betekenen dus spring ik nu op mijn schrijffiets. Er was geen goud voor Wout, wel brons, maar er stond geen rem op Remco. Lyrisch en poëtisch zijn er woorden te kort om dit wielerorgasme te beschrijven. Ik ben meer een fantasieman dan een verslaggever die enkel werkt met exacte gegevens. Mijn verbeelding houdt mij recht. Zo zat ik op het puntje van mijn zadel toen Vos en Vas bij de vrouwen aan de leiding reden. Ik voelde mij als een Vis in het wielerwater. Helaas spartelden ze allemaal op het droge toen de Amerikaanse Faulkner naar goud reed en alle twijfel onder de Eifel(toren) met een splijtende demarrage wegnam. ‘Sport is de belangrijkste bijzaak ter wereld’, dat kan hard zijn maar nooit zo hard als oorlogen die miljoenen mensen in het ongeluk storten. Laat het streven naar vrede op aarde ook maar snel een olympische discipline worden. (Martin Vanierschot)