Zaterdag 26 oktober werd op de mijnterril van Be-Mine de Ethias-veldrit verreden. In een prachtig decor op een klimparcours was het Quinten Hermans uit Tessenderlo die bij de profs met de zege aan de haal ging. Tot groot jolijt van toeschouwers was bij de junioren stadsgenoot Arne Baers de beste. (lees via deze link ook een portret van hem) Twee winnaars uit de regio, dat verhoogde nog de spektakelwaarde van deze organisatie. Het was niet alleen een zwaar parcours voor de renners, ook de toeschouwers moesten hun wandelschoenen aanbinden om de terril te bedwingen. Twee uitdagingen voor de prijs van één! Het was de eerste televisiecross die ooit in Beringen werd gereden maar het was zeker niet de eerste veldrit voor profs die op het grondgebied van Beringen werd ingericht. Deze terugblik naar lang vervlogen tijden zal daar duidelijkheid in brengen. De voorbije decennia waren de profcrossers al 4 maal aan het werk op parcoursen in Koersel en Paal. We beginnen in 1979, 40 jaar geleden!, als aan het Koersels Kapelleke het Belgisch kampioenschap wordt ingericht. Kampioen bij de profs werd toen Jan Teugels. In wat toen de categorie amateurs werd genoemd, veroverde ene Roland Liboton de Belgische driekleur. Die kanjer uit de internationale geschiedenis van het veldrijden werd in datzelfde Koersel in 1986, opnieuw aan ’t Fonteintje, nationaal kampioen bij de profs. Hij was toen aan een indrukwekkende reeks bezig door in dat decennium alle 10 de titelcrossen te winnen van 1980 tot 1989. Toen werd het even stil op het vlak van profveldritten al werden er jaarlijks voor de jeugd wel crossen gehouden vooral in Korspel op de omloop van de Vossenhoek. In januari 1997 kregen de profs opnieuw de kans om hun kunsten te laten zien in Beringen. Wielerclub Vlug en Vrij Paal organiseerde aan de Paalse Plas de Grand Prix Danny De Bie. Het was Paul Herijgers, destijds de grote concurrent van Danny De Bie, die er met de overwinning aan de haal ging. Een jaar later gingen de profs opnieuw van start aan de plas en toen was Danny De Bie aan het feest. Dan maakte de nakende aanleg van het golfterrein een einde aan deze organisaties. Een alternatief voor een andere omloop in Paal was er niet. Het heeft dus tot nu geduurd eer we in Beringen nog profveldrijders aan het werk konden zien. Iedere wielerliefhebber hoopt dat het niet bij deze ene keer zal blijven en dat de terrilcross een blijver wordt op de veldritkalender. Het parcours is top en er is grote belangstelling, het komt er nu enkel op aan om een geschikte datum te blijven vinden op de al overvolle veldritkalender die nog ingewikkelder zal worden nu er 16 wedstrijden voor de wereldbeker zullen georganiseerd worden. Beringen heeft recht op een topcross op een topterril! Wordt het ooit en wereldbekercross? (Martin Vanierschot)