In deze rubriek kijkt Leon Van Ham op zijn eigenzinnige manier naar de Lommelse natuur van de voorbije weken. Want dat kan hij als de besten, de natuur tijdens alle seizoenen op een aparte manier op beeld vastleggen!
Het is herfst, het seizoen bij uitstek waar er mist kan ontstaan. En als het dan zo ver is gaat Leon steevast wandelen, met zijn camera in de aanslag. Want mistige bosfoto’s hebben iets magisch. Ze vangen niet zomaar een landschap, maar een stemming. De mist vervaagt de grenzen tussen bomen, licht en lucht, waardoor alles zachter, stiller en mysterieuzer lijkt. En net dat spreekt veel natuurfotografen zo aan.
Wat normaal een 'alledaags' bospad op de Sahara is, het kanaal of de plas van de Sahara met de eenden, wordt ineens een scène uit een droom of een sprookje.
Het bijzondere aan mist is dat het de diepte van het bos als het ware “opknipt”: wat dichtbij is, springt eruit, terwijl de rest langzaam oplost in een sluier van grijs en wit. Daardoor krijgt een simpele foto meteen
gelaagdheid en spanning. En dan is er nog het licht, diffuus, egaal, zonder harde schaduwen. Alsof de natuur zelf een gigantische softbox heeft opgehangen. En als je dan nog bewust met je camera beweegt - wat fotografen
Intentional Camera Movement of ICM noemen
(foto 1 onder) - dan krijg je helemaal een mysterieus schilderijtje!
Misschien is het dat wat mistige bosfoto’s zo aantrekkelijk maakt. Ze tonen niet alles, je ziet genoeg om nieuwsgierig te worden, maar nooit genoeg om het mysterie helemaal te ontrafelen.