Red Sebastian wil ik liever in het Nederlands begrijpen want onze Sebastian moet gered worden na zijn belabberd resultaat op het songfestival. Dat rood is alleen maar gepast omdat hij zo goed als laatste eindigde met de rode lantaarn binnen handbereik. Als hij echt uit de anonimiteit wil treden, zullen concertorganisatoren overal te lande , en misschien zelfs in het buitenland, onze Sebastian moeten boeken.
Als hij serieus schaaft aan zijn repertoire en met echt goede songs op de podia komt dan zal hij gered zijn. We geven hem het voordeel van de twijfel. Voor de rest was het Eurovisiesongfestival een muziekcircus met nog meer kommer en kwel, met vuurwerkontploffingen, oplichtende bliksemschichten , verdwaalde dansers en danseressen en vaak met ergens op de achtergrond een liedje dat verloren klonk in heel deze kakafonie. Tegenwoordig mag je niet meer stil staan op het podium. Vroeger mocht je geen stap verzetten achter je microfoonstandaard. Deed je dat toch dan mocht je van geluk spreken dat je niet buiten gesmeten werd. Herinner je Louis Neefs met Jennifer Jennings. Er was hem opgedragen om geen bewegingen te maken tot hij plots, tijdens het liedje, beide armen in de hoogte zwierde. België was in crisis want de halve natie vond dat ongepast. Louis heeft er zich weinig van aangetrokken en nam de extra belangstelling graag in ontvangst. Zijn carrière was geslaagd. Dat kunnen we vandaag van Red Sebastian nog niet zeggen. Hij zal zelf de reddende engel moeten spelen . Het enige dat hij moet doen is al te veel felle kleuren achterwege laten en kleur bekennen met goede liedjes. Ik ben benieuwd. (Martin Vanierschot)