Wie Rob Van Vlierden kent, weet dat hij houdt van scherpe observaties, onverwachte wendingen en een flinke scheut humor. De Peltse schrijver, inmiddels 70, heeft er een bijzonder gevarieerd schrijversparcours op zitten. Zijn eerste literaire stap zette hij al in de jaren ’80, toen hij met het gedicht Schrijven is (soms) vrijen met papier de eerste prijs won in een wedstrijd van de krant Het Volk. “Ik had het in tien minuten geschreven en toch leverde het me toen een maandloon op,” lacht hij.
Daarna bleef het decennialang stil, tot hij in 2009 deelnam aan de wedstrijd voor dorpsdichter van Overpelt. Met het thema Verdraagzaamheid schreef hij Wees onverdraagzaam voor onverdraagzaamheid – goed voor de eerste plaats én een tweejarige ‘ambtstermijn’ als dorpsdichter. Zijn poëzie dook op broodzakken, bierkaartjes en werd zelfs het onderwerp van een avondvullend programma.
Voor de boekenbeurs van Antwerpen nam hij nog deel aan een wedstrijd om spannende kort verhalen te schrijven. Hij schreef er zo’n 40, die allemaal begonnen met de zin “Waarmee kan ik u van dienst zijn mevrouw?” Rob won die wedstrijd, maar omdat hij toen in Thailand zat, gebeurde er verder niets mee.
De echte stroomversnelling kwam in 2021, na het overlijden van zijn moeder in volle coronaperiode. Rob schreef toen een reeks korte, vaak humoristische herinneringen aan zijn jeugd in Hamont. Een uitgever pikte de teksten op en bundelde ze in Kwetsbaar en opstandig. De eerste druk was in drie weken uitverkocht en kreeg lof van o.a. Delphine Lecompte (“Verdomd goed geschreven”) en Stijn Meuris (“Een aanrader voor grauwe nazomerdagen).
Daarna volgden nog Verhalen voor slapeloze nachten – twintig korte verhalen vol zwarte humor – en Thailand achter de glimlach, een mix van cultuur, geschiedenis en anekdotes uit het land waar hij elke winter verblijft. Met beide boeken won hij in Nederland de publieksprijs.
Schrijven doet Rob overigens meestal in Thailand, veel veiliger dan wat daar vele expats doen, met name een ganse dag in de kroeg zitten, aldus Rob.
Nieuw boek, nieuwe insteek
Zijn nieuwste roman is opnieuw ontstaan uit een ontmoeting in Thailand, waar Rob al jaren vriendschap onderhoudt met de kleurrijke Ivo – een voormalige bokser met een verleden als probleemoplosser in cafés. Die figuur, gecombineerd met het idee van een rebelse miljonairsdochter, vormt het hart van zijn nieuwe verhaal.
De plot? Een steenrijke dochter begint uit verveling een escortbureau. Wanneer een van haar meisjes mishandeld wordt, schakelt ze Ivo in als beschermer. Een agressieve klant besluit wraak te nemen door Ivo’s hond te ontvoeren – een bijzonder slecht idee, want dat zet een reeks gebeurtenissen in gang waarin humor, actie en satire elkaar in hoog tempo afwisselen.
Humor als wapen
Rob schrijft vlot, toegankelijk en met veel ironie. “Ik heb geen ambitie om ‘grote literatuur’ te maken,” zegt hij. “Iedereen moet het kunnen begrijpen. Humor is voor mij een wapen om snobs, snoevers en keizers zonder kleren op hun plaats te zetten.”
Hoewel hij de eerste versie van dit boek in amper vijf weken schreef, besteedde hij maanden aan herschrijven en verfijnen. “Het is telkens een intens proces. Misschien wordt dit wel mijn laatste boek – maar zeg nooit nooit.”
Het beste van twee werelden
Rob verdeelt zijn tijd tussen Pelt en Thailand. In de winter geniet hij er van het klimaat, de keuken en de lagere kosten van het levensonderhoud, in de zomer is hij graag terug in zijn geboortestreek. Zijn dagen bestaan er uit wandelen, zwemmen, lezen en schrijven. “Het is het beste van twee werelden,” zegt hij.
“De tragische, hilarische en spannende lotgevallen van MJ, voluit Marie-Jeanne - en de ontvoering van Louis, de teckel van Ivo de Krachtpatser”
Rob keek voor zijn nieuwste boek niet op een woord meer of minder voor de titel, het doet ons, samen met de korte beschrijving die Rob ervan geeft, denken aan “De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween” van Jonas Jonasson. In meer dan 45 talen uitgegeven en er werden meer dan 15 miljoen exemplaren van verkocht. Een opmerking die Rob al meer kreeg. Misschien een hint voor hem om het niet zijn laatste boek te laten worden. Want Jonas Jonasson schreef wel een vervolg…