Toeristen heb je in alle maten en gewichten, kleuren en vormen. Alhoewel: kleuren? Ze zijn toch voornamelijk wit. Raar is ook dat je ze altijd en overal herkent! Ze vallen op door kleine typische gedragingen. Het is belangrijk dat je als toerist de juiste groep kiest, want van de verkeerde keuze kan je heel ongelukkig worden…
Zo heb je de all-inners die vroeg opstaan voor hun enige dagtaak: snel een handdoek leggen op een ligstoel aan het zwembad! Daarna kunnen ze meteen de stress van de dag wegdrinken aan het te uitgebreide champagne-ontbijtbuffet om vervolgens te bakken en braden op hun verzekerd plekje in de openbare bakoven. ’s Avonds komen ze als een zongedroogd tomaatje terug aan het alweer te omvangrijk buffet.
Jongeren verzuipen in een overdaad aan alcohol aan een strandje op een idyllisch eiland dat helaas door het massatoerisme een industriegebied vol hotelletjes, clubs en strandbars geworden is, maar dat doet er verder niet toe. Goedkoop vertier (inclusief koppijn) is het kernwoord.
De groepsreiziger daarentegen is naar meerwaarde op zoek. Hij wil wat opsteken, weten wat hij links en rechts van de bus kan zien, door een gids op sleeptouw genomen worden en misschien ook nog wat andere interessante mensen leren kennen. Je ziet ze in een klein groepje aan de bus staan, keuvelend, in een perfecte kring, hun evenwicht verdelend tussen linker- en rechterbeen. Af en toe wordt er gelachen, want er zit altijd wel een grapjas tussen. Al is het eerder monkelen, want zijn grapjes zijn ofwel flauw ofwel voorspelbaar. Maar alles is beter dan stilte.
Dit jaar heb ik een nieuw type toerist ontdekt: de drone-toerist. Een gezinnetje was op e-fietstocht. Eerst kwam papa en zoon van de berg af geraasd en even later mama en dochter. Ondertussen had papa de drone al in de lucht hangen om alvast de vrouwelijke fietstocht te vereeuwigen. Daarna zagen we ze nog eens. Ze stonden op de rand van een helling enthousiast te zwaaien naar de vliegende camera, zo te zien hun beste vriend. Ik zie al voor me hoe ze op het volgende familiefeest trots hun eigen reisreportage presenteren.
En dan is er dit jaar nog een opvallende nieuwe soort van toeristen opgedoken aan het zonovergoten paradijs “Playa Gaza”. Je ziet hun vakantiekiekjes elke dag opduiken op tv en in de krant, maar hun buffetten lijken niet zo weelderig te zijn, hun hotels niet zo extravagant, hun campings allesbehalve luxueus en hun animatie behoorlijk buitensporig. Ze hebben zich misschien vergist toen ze zich bij een toeristengroepje aansloten. Ofwel valt de reisbegeleider heel erg hard tegen!
Jan Verheyen