Vanaf het moment dat ik als tiener van het bestaan van verkiezingen afwist, was ik in de ban van dit stemmige stemmenspel. Alhoewel, ik wil het geen spel noemen want voor mij is het bittere ernst. Om zich populair te maken in hun omgeving vertellen veel mensen vaak onzin en willen ze indruk maken met de mededeling dat ze ongeldig of blanco stemmen. Fout! De dooddoener is dan altijd : “Die ene stem van mij maakt toch geen verschil.” Helemaal verkeerd gedacht. Vergelijk het met een bezoek aan je stamcafé. Als ik daar één consumptie koop, dan zal dat café financieel niet te redden zijn. Maar als er per dag 100 klanten één drankje kopen, dan zal het café wel overleven. Zo moet je de kracht van je stem ook bekijken. Ze is veel krachtiger dan je denkt. Tot zo ver mijn betweterij , nu over naar de actualiteit van …… lang geleden. In mijn jonge jaren mocht je pas gaan stemmen vanaf je 21ste. Nu is dat 18 jaar. Ik heb speurwerk gedaan en de eerste maal dat ik naar de stembus mocht was in 1970 toen in mijn dorp Beverlo de gemeenteraadsverkiezingen werden gehouden. Het waren de laatste verkiezingen voor Beverlo vanaf 1 januari 1977 opging in de grote fusie met Beringen, Paal en Koersel. In 1968 waren er federale verkiezingen maar toen was ik nog maar 20. In 1971 waren er opnieuw nationale verkiezingen en toen mocht het wel. Gaston Eyskens vormde toen zijn zesde regering. Maar nu terug naar 1970. De Heemkundige Kring van Beverlo heeft mij een handje geholpen en mij veel opzoekwerk bespaard. In hun laatste nummer van Erfwacht staat zowaar een stembrief afgedrukt van 1970. Wat opvalt is dat bovenaan de 5 lijsten enkel een nummer staat en geen partijnaam. Van de mannelijke kandidaten wordt enkel de familienaam vermeld en bij de schaarse vrouwelijke kandidaten staat alleen mej. of mevr. als extra mededeling. Die verkiezingen werden gewonnen door Lucien Plees die zo de laatste burgemeester van een onafhankelijk Beverlo werd. Stemmen op computer was toen science fiction want die machine bestond niet eens. Op de verkiezingsdag stonden vele dorpsbewoners aan het gemeentehuis te wachten om het verdict van de stemmentellerij aan de weet te komen . Verkiezingsshows waren onbestaande. Je kon ook wachten tot de maandagkrant alle verkiezingsgeheimen prijs gaf, maar toen was de man en vrouw in de straat, net zoals nu, al gehaast om het lokale nieuws zo snel mogelijk te vernemen. Ik vond dat er dan altijd een bijzondere sfeer in het dorp aanwezig was. Eigenlijk is er niet veel veranderd. We willen vandaag meer dan ooit zo snel mogelijk alles weten. Nu staan alle lijsten op internet maar er wordt toch nog veel verkiezingspropaganda op papier verspreid. Na de verkiezingen zijn die folders vaak waardeloze flodders gebleken omdat de boodschap de kiezer niet heeft bereikt of beroerd. Er zijn altijd meer verliezers dan winnaars bij verkiezingen. Mijn innige deelneming. Ik vind het spannend! (Martin Vanierschot)