Tijs Lemmens (Team Voluit) had nog een vraag over de infrastructuur voor verenigingen. "Afgelopen maand las ik het schepencollege van 17 april door. Tot mijn verwondering werd een dossier, dat vorige legislatuur werd opgestart, herroepen zonder direct alternatief. Voor ieders goed begrip even kort de problematiek schetsen. Het scorebord van het mijnstadion werkt niet meer naar behoren en geeft enkel de score zoals die bij voetbal gegeven wordt. Echter wordt er ondertussen niet enkel voetbal gespeeld in het mijnstadion en zijn de vereisten bij die verschillende sporten (ook bij voetbal) groter dan louter de score weergeven". steekt Tijs van wal.
"Er werd vorige legislatuur beslist om een led-scherm te plaatsen zodat veel meer getoond kan worden, zoals bijvoorbeeld ook sponsors of andere info die clubs of organisatoren willen meegeven aan de bezoekers. Ik was dan ook verbaasd te lezen dat het dossier herbekeken dient te worden. Men spreekt van het feit dat er maar 1 club vragende partij is. Er zijn nu eenmaal regels waar ook die clubs zich aan moeten houden en het is niet omdat je er niet nadrukkelijk om vraagt dat de andere clubs dit niet evenzeer willen. Trouwens is een sportcomplex zonder scorebord niet hetzelfde als een café zonder tapinstallatie? Men bekijkt ook het huren van een scorebord, waarbij de clubs die hiervan gebruik willen maken eventueel via een retributie bijdragen aan de huurprijs. Is dat wat het stadsbestuur bedoelt met het ondersteunen van verenigingen?
Er komen nu al steeds meer klachten vanuit het verenigingsleven dat de ondersteuning van stad Beringen jaar na jaar moeilijker wordt en vermindert. Wat is het volgende, dat verenigingen hun eigen water meebrengen om zich nadien te wassen? Er wordt ook gevraagd naar een mobiel scherm om dit ook te kunnen gebruiken op andere plaatsen. Ik kan me daar ergens in vinden op voorwaarde dat de gebruikers van het mijnstadion altijd voorrang krijgen op het gebruik van het scherm, anders is het geen oplossing voor het mijnstadion zonder scorebord Telkens wanneer we vorige legislatuur investeringen vroegen voor sportinfrastructuur werd dit op de lange baan geschoven en zeker wanneer het over het mijnstadion ging. Het budget van het scorebord werd in meerdere fases naar beneden gehaald, altijd met de boodschap dat het nog steeds haalbaar was om het beoogde doel te bereiken, niet dus! Dit is een voorbeeld van infrastructuur die voor een sportvereniging enorm belangrijk is. Deze handelswijze zet zich echter steeds meer en meer door binnen alle domeinen van het verenigingsleven. Doen-doen betekent immers niet dat verenigingen geen ondersteuning meer nodig hebben en dat je je handen als stad volledig kan terugtrekken. Zeker niet als het over infrastructuur gaat", aldus het betoog van Lemmens.
Daarom toch enkele vragen:
1) Wat is de visie van dit Stadsbestuur op eigen infrastructuur die door verenigingen gebruikt kan worden? Zijn we op weg naar een stad waar verenigingen steeds meer op zichzelf aangewezen zijn? Wordt de infrastructuur uitgebreid of ingeperkt in Beringen (nog steeds één van de snelst groeiende steden en gemeenten inzake inwonersaantal)?
2) Zijn jullie van plan een kerntakendebat te houden? Waarin de rol van de stad ten opzichte van de verenigingen aan bod zal komen?
3) Wat is voor jullie de basis dat in de verschillende accommodaties aanwezig moet zijn, want er is duidelijk een verschil tussen wat verenigingen verwachten en wat stad Beringen aanbiedt?
4) Wat gaan jullie nu effectief doen met betrekking tot dit voorbeeld van het scorebord? Hebben de sportverenigingen wel of geen uitzicht op een scorebord in het mijnstadion?
Het lange antwoord kwam van Jessie De Weyer, schepen van Sport (N-VA).
“Laat me beginnen met te stellen dat het niet strookt met de feiten als je stelt dat tijdens de vorige legislatuur investeringen in sportinfrastructuur steeds op de lange baan werden geschoven.
Dat niet elk dossier misschien even vlot uitgevoerd kon worden, dat ontkennen we niet. Maar het stadsbestuur heeft steeds geïnvesteerd in sportinfrastructuur, binnen wat financieel haalbaar was én met aandacht voor een eerlijke spreiding over de verschillende sporttakken en locaties. Heel wat investeringen aan het mountainbike-parcours, of dossiers zoals het kunstgrasveld, een nieuwe verlichting, belijning en een sproeiinstallatie zijn bijvoorbeeld allemaal tot uitvoering gekomen onder jouw schepenmandaat.
Daarnaast hebben we ook steeds geïnvesteerd in de infrastructuur van onze sportclubs via de SIP-it middelen (jaarlijks 150.000 euro) en staan we als stad vaak ook borg bij grote projecten. Dus niet enkel via onze eigen infrastructuur, maar ook via ondersteuning aan de clubs zelf, proberen we sporten in onze stad mogelijk te maken.
En, zoals je ook weet, plant de stad naast die investeringen op kortere termijn ook gerichte investeringen voor de verdere uitbouw en modernisering van onze infrastructuur, cfr. het Masterplan Mijnstadion of de Vrijetijdsite Paal. Maar zo een dossiers voer je nu eenmaal niet uit op enkele jaren. Dat vereist een doordachte aanpak, afgestemd op de verschillende noden die er zijn of zullen zijn.
Ondertussen moeten we stedelijke infrastructuur die wij hebben en ter beschikking stellen aan onze verenigingen, uiteraard zo goed mogelijk onderhouden en waar nodig aanpassen aan de actuele noden van gebruikers.
Bepalend daarbij is het gebruik van de infrastructuur. Een accommodatie waarbij clubs wekelijks intensief gebruik maken, krijgt logischerwijs andere prioriteit dan een infrastructuur die slechts enkele keren per jaar gebruikt wordt door 1 club (Limburg Shotguns). Dit betekent echter niet dat minder frequente gebruikers worden genegeerd – ook daar kijken we naar haalbare aanpassingen en efficiënt gebruik.
Het huidige scorebord voldoet op dit moment aan de noden van zowel de voetbal- als hockeyclubs. De respectievelijke bonden en liga’s leggen momenteel geen bijkomende vereisten op. Zolang de score en speeltijd duidelijk weergegeven kunnen worden, is dit voldoende voor hun werking. Enkel de American footballclub heeft nood aan een uitgebreider scorebord, gezien de specifieke vereisten van hun sport. Op dit moment zijn zij dan ook de enigen die hierom vragen. Tegelijkertijd stellen we ons de vraag of het opportuun is om dergelijke investering te doen, aangezien de club voor het komende sportseizoen nog geen aanvraag heeft ingediend om het Mijnstadion te gebruiken.Als overheid dienen wij ook onze middelen als een goed huisvader te besteden.
Op dit moment is er geen formeel kerntakendebat gepland, maar in het kader van de opmaak van het meerjarenplan doorlopen we samen met de diensten en het management een strikt traject. Hierbij wordt er ook kritisch gekeken naar welke taken we opnemen en worden uiteraard ook hiaten in onze dienstverlening aangepakt. Daarnaast proberen we als stadsbestuur voortdurend doordachte keuzes te maken over de rol die de stad opneemt ten opzichte van verenigingen.
We willen zoals ook weergegeven in het bestuursakkoord verenigingen maximaal ondersteunen in hun noden, maar moeten daarbij ook realistisch zijn. Onze budgetten zijn niet oneindig, dus het is belangrijk dat we die middelen inzetten waar ze het meeste rendement opleveren en zoveel mogelijk verenigingen en inwoners ten goede komen.
Bij het bepalen van wat minimaal aanwezig moet zijn in onze sportaccommodaties, streven we ernaar om zoveel mogelijk tegemoet te komen aan de noden van de verenigingen. Maar er moet ook realisme aan de dag gelegd worden. Zo kunnen we bijvoorbeeld in onze stad niet in elke deelgemeente hetzelfde aanbod voorzien. We moeten telkens nagaan wat de infrastructuur technisch nodig heeft en aankan, in verhouding tot de frequentie en intensiteit van het gebruik. Jaarlijks investeren we zo bv. 45.000 euro voor vernieuwing van materialen in onze sporthallen.
Er is inderdaad soms een verschil tussen de verwachtingen van verenigingen en wat de stad kan aanbieden. Een correcte afweging is dus cruciaal.
In dit dossier is het belangrijk om bijvoorbeeld mee te geven dat de Limburg Shotguns het Mijnstadion dit seizoen slechts vijf keer gebruikt hebben. In dat licht is het ons inziens gerechtvaardigd om op dit moment eerst verder te onderzoeken of een bijkomende investering – zoals een uitgebreider scorebord – verantwoord is.
Na de nota waarvan je melding maakt, is er beslist om de mogelijkheden rond het scorebord in het Mijnstadion verder te onderzoeken. De sportdienst is daar ondertussen mee bezig en er is daarbij rechtstreeks contact met de gebruikers van het stadion, en in het bijzonder met de Limburg Shotguns, om hun noden en de technische vereisten verder in kaart te brengen.
Het college van burgemeester en schepenen heeft aangegeven geen voorstander te zijn van de aankoop van een LED-scorebord, gezien de hoge kostprijs en het beperkte gebruik.
Daarom worden momenteel alternatieven onderzocht voor een klassiek scorebord dat beter past binnen een haalbaar en verantwoord budget.
Het huren van een scorebord blijkt in de praktijk helaas geen optie, aangezien dit niet wordt aangeboden door gespecialiseerde firma’s – iets wat duidelijk werd na een gerichte rondvraag.
Ik concludeer dus met te stellen dat we wel een oplossing zoeken voor de gebruikers van het Mijnstadion, maar we doen dit binnen de grenzen van wat ons technisch en financieel haalbaar én daarnaast dus ook te verantwoorden is in relatie tot het gebruik ervan”.