In een brasserie in het centrum van zijn geliefde Lommel schoven we aan bij Danny Vandenberk. Aanleiding: zijn zevende boek is net verschenen. Danny is een schrijver die je misschien kent van zijn columns (ook in het dialect) in de De Lommelse Gazet en het Lommels Contact (geel blaadje) of van korte verhalen met veel woordspelingen, humor en dubbele bodems. Hij woont vandaag in Houthalen (Lillo), maar Lommel laat hem niet los: “Ik ben altijd verbonden gebleven met Lommel.”
Van Facebookverhaaltjes naar boeken
Danny begon ooit met kleine teksten op Facebook-communitypagina’s. “In die tijd was dat nog véél levendiger dan nu,” zegt hij. Via Jan Buyens belandde hij bij het columnschrijven, en dat doet hij nog altijd, nu voor De Lommelse Gazet. Het echte startschot voor zijn boekencarrière kwam in 2018 met zijn eerste boek, een roman die hij zelf omschrijft als een soort “outing”: over kantoorleven én over vermoedens die later bevestigd werden.
Ik ben, mijn pen is: een literaire outing
“Dat eerste boek was eigenlijk een soort outing van mijn autisme,” zegt Danny. Het werk is deels roman, deels bekentenis, en biedt een ongefilterde inkijk in zijn hoofd. Enerzijds beschrijft hij het dagelijkse kantoorleven, met herkenbare types en situaties. “Voor veel lezers had dat iets weg van de televisiereeks Het Eiland,” vertelt hij. “Maar dan volledig vanuit mijn perspectief.”
Parallel loopt het verhaal van zijn thuissituatie en zijn groeiende bewustwording rond autisme. Het boek is bewust chaotisch opgebouwd: losse flarden, cursieve zijsprongen, woordspelingen die soms los lijken te staan van de verhaallijn. “Maar als je het leest, merk je wel hoe ik denk,” zegt hij. “Sommigen vinden dat vermoeiend, anderen zeggen nog altijd dat het mijn beste boek is.”
De impact was groot, zowel persoonlijk als professioneel. Het boek zorgde voor herkenning, maar ook voor foute interpretaties en wrijving op het werk. “Ik was naïef,” blikt hij terug. “Ik wilde gewoon dat verhaal vertellen.”
"Die diagnose voelde als een warme deken”
Rond zijn midden veertig kwam dus autisme expliciet in beeld. “De familiale begeleiding rond de kinderen zette het mee in gang. Al snel zei een experte: 'Ik denk dat papa ook autisme heeft.' Na een uitgebreide testing volgde een officiële diagnose.” Voor Danny was het vooral een verklaring die rust bracht. “Dat was een bevrijding. Een warme deken. Je beseft: ik ben niet alleen. Als volwassene ben je jezelf heel bewust van zo'n diagnose.”
Tegelijk viel die periode samen met moeilijke momenten op het werk. “ Structurele veranderingen die me niet lagen, overspanning, burn-out… waar ligt de lijn? Ik ben altijd blijven schrijven. Dat was mijn reddingslijn.”
Korte stukken, herkenbare types en veel woordspelingen
Zijn schrijfsels bestaan vaak uit korte verhalen en columns: over kleine observaties, over het leven, soms scherp, soms ontroerend, bijna altijd met taalspel. “Mijn brein is maniakaal op woordspelingen,” lacht hij. “Ik noteer woorden en zinnen in van die goedkope A5-boekjes, op de zetel. En als ik dan in mijn ‘hoekje’ zit, begin ik te typen. Meestal vertrekt alles vanuit één zin… en dan ben ik weg.”
Die ‘hoek’ is belangrijk: een vaste plek waar hij in zijn eigen wereld kan schrijven. “Als ik daar zit, voel ik mij de koning van mijn kamer.”
Dialect schrijven: “Onbezonnen werk, maar ik doe het graag”
Om de twee weken schrijft Danny ook een verhaal in het Lommels dialect, fonetisch genoteerd. “Dat is een specialiteit op zich,” zegt hij. “Ë mèskë is een meisje… maar ë méskë is een meisje. En dan heb je nog die doffe e’s en accentjes op andere klinkers.” Hij volgt daarbij grotendeels de aanpak van de overleden Lommelse dialectspecialist Jos Jansen, die eerder al dialectverhalen schreef. “En ik test woorden ook uit. ‘Saluatie’ bijvoorbeeld: in ’t Lommels (salëwasiej) is dat een slag uitdelen. Dat vind ik heerlijk.”
Een roman over een psychopaat… en waarom dat zo zwaar was$$$
Tussen de columns door schreef hij ook fictie. Zijn roman Mandus (over een psychopaat) was een totaal ander genre, maar “wel op mijn manier: humor en woordspelingen, zelfs in zwarte stukken.” Het schrijven was intens. “Ik kon dat niet loslaten. Ik schreef maar door en had vooraf geen vast plan. Het boek werd mijn leven. Halverwege heb ik het echt even opzij gegooid, zo opslorpend was het.”
Promotie? “Ik doe dat op mijn manier”
Waar veel auteurs zuchten bij het woord ‘promotie’, pakt Danny het anders aan. “Zet mij niet voor honderd man, dat lukt mij niet.” Geen klassieke boekvoorstelling dus, wel een heel persoonlijke aanpak via Facebook. “Ik kondig aan dat er een nieuw boek is en vraag wie er eentje wil. Mensen kiezen: ik stuur het op, of ik kom het brengen, altijs gesigneerd. Soms steek ik het in de brievenbus, soms kom ik binnen voor een babbel.”
En die babbels groeien soms uit tot vriendschappen. “De eerste keer staan ze soms met geld aan de deur. Daarna zeggen ze al snel: kom binnen!”
“Ik doe het niet voor het geld. Ik wil gelezen worden.”
Danny verkoopt per boek enkele honderden exemplaren. Weinig E-books: “Mijn boeken werkten in het verleden vaak met foto’s en gedichten of met opmaak die digitaal minder tot zijn recht komt. Mijn publiek is doorgans ook wat ouder.” Wat telt, is lezen. “Als het in de bib staat en ze lezen het, is dat voor mij even belangrijk. Ik ben verslaafd aan feedback. Dat geeft mij vertrouwen.”
Ontmoetingen
Er is nog een idee dat blijft sluimeren: zijn ‘Ontmoetingen’, lange gesprekken bij mensen thuis, als belevingsportret. “Ik heb er al een vijftiental gedaan. Ooit wil ik daar misschien een boek van maken… en dan deel twee: tien jaar later, om te zien hoe levens veranderen.”
Danny besluit zoals hij schrijft: spontaan, met een glimlach en zonder franjes. “Ik ben wie ik ben. En ik schrijf zoals ik schrijf. Niemand moet het lezen… maar als je het leest, hoop ik dat het voelt alsof je er zelf bij zit.”
'Speciaal voor jou': lezen, glimlachen en herkennen
Met Speciaal voor jou levert Danny Vandenberk nu een echt leesboek af: een vrolijke, gelaagde verhalenbundel met maar liefst 80 verrassende vertellingen, waarvan het merendeel autobiografisch is. De toon beweegt moeiteloos van intiem en filosofisch naar informatief, luchtig en soms licht absurd. Alles is kwistig overgoten met Danny’s eigen kruidenmix: humor, zelfrelativering, woordspelingen en onverwachte wendingen. Vroeg of laat – meestal vroeg – herken je jezelf en ben je helemaal mee. Of net niet, en lees je met verwondering hoe speciaal Danny wel, of net niet, is.
'Speciaal voor jou' is verkrijgbaar in de betere (lokale) boekwinkel of via de website van Uitgeverij HetPunt